بررسی نقش جهت گیری مدیریت دانش در پایداری مزیت رقابتی سازمان ها

پیچیدگی های محیط رقابتی موجب ایجاد فشا‌ر‌ بر‌ سازمان ها شده و برای انطباق پذیری و سازگاری، سازمان ها به راهبردها و جهت گیری های مختلفی روی می آورند. یکی از راهبرد های سازمان ها در محیط با عدم قطعیت، جهت گیری مدیریت دانش است که سازمان را در مواجه با تغییرات فناورانه و محیطی ا‌نعطا‌ف‌ پذ‌یر‌ و موجب خلق مزیت سازمانی می گردد. امروزه اقدامات دانایی محور همواره مورد تاکید تمامی سازمان ها و صاحبنظران است و در دنیای کنونی کارکنان هوشمند و با دانش به عنوان مهم ترین سرمایه های سازمانها تلقی می شوند. بر این اساس هدف اصلی این مطالعه، بررسی نقش جهت گیری مدیریت دانش در پایداری مزیت رقابتی است. جهت گیری مدیریت دانش، تلاشی برای کشف دارایی نهفته در ذهن افراد و تبدیل این گنج پنهان به دارایی سازمانی است، به طوری که مجموعه وسیعی از افراد که در تصمیم گیری های سازمان دخیل هستند بتوانند از آن بهره مند شوند. جهت گیری مدیریت دانش، فرایندی نظام مندی است و شامل فرایندهای خلق، کسب، حفظ، ذخیره سازی، ارزیابی، به اشتراک گذاری و پالایش دانش می باشد که سازمان ها را در حل مشکلات و مسائل روزمره یاری می رساند. مدیریت دانش به عنوان یک منبع ضروری برای تضمین و تحکیم مزیت های رقابتی پایدار سازمان است و انگیزه جستجو، جذب و به اشتراک گذاری دانش در دستیابی به اهداف سازمان نقش بسزایی دارد و به عنوان یک منبع استراتژیک کلیدی برای سازمانهایی در هر اندازه در نظر گرفته می شود. بنابراین استفاده از دانش به طور موثر و مداوم روشی مهم برای به کسب مزیت رقابتی است.