تحلیل منابع تجدیدپذیر در ایران به روش ahp فازی و swot

در حال حاضر در ایران عمده‌ی انرژی مورد استفاده، از سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود. اقدامات مثبتی که در سال‌های اخیر با ساخت سدهای متعدد و اتمام پروژه‌ی نیروگاه هسته‌ای بوشهر انجام گرفت، باعث افزایش سهم انرژی هسته ای و انرژی برقابی در سبد انرژی کشور شد. با این‌حال ایران کشوری گرم و خشک است و تولید برق از نیروگاه‌های آبی منبع پایداری برای تامین انرژی به حساب نمی‌آید. از طرفی هم اکنون به دلیل زیان بسیار انرژی هسته‌ای به محیط زیست، ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای در اروپا متوقف شده و سرمایه گذاری ‌های کلانی روی انرژی خورشیدی صورت گرفته است. از اینرو واضح و مبرهن است که ایران با وجود پتانسیل‌های بسیار، چقدر از قافله‌ی انرژی‌های عقب مانده است. در این تحقیق, نقاط قوت, ضعف, فرصت‌ها و تهدیدها (swot) برای ارزیابی عوامل درونی و خارجی که بر فن‌آوری‌های انرژی تجدیدپذیر در ایران تاثیر می‌گذارند, به کار گرفته شده‌است. سپس, روش فرآیند سلسله مراتبی فازی (ahp فازی) از رویکرد چند دیدگاه (یعنی, اقتصادی, محیطی, فنی و اجتماعی - سیاسی) استفاده می شود . بنابراین در این تحقیق چهار معیار, هفده زیر معیار و سه منبع انرژی تجدید پذیر (یعنی انرژی خورشیدی, باد و زیست توده) به عنوان جایگزین در مدل تصمیم‌گیری مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. مشخص شده‌است که معیارهای اقتصادی و اجتماعی - سیاسی دو معیار مهم هستند. نتایج بیشتر نشان می‌دهد که باد پتانسیل فراوانی برای تولید برق در ایران دارد در حالی که انرژی خورشیدی و زیست توده به ترتیب در رده‌های دوم و سوم قرار دارند. بنابراین پیشنهاد شده‌است که دولت باید از منابع تجدیدپذیر بهره‌برداری کند تا بحران انرژی جاری را کاهش دهد و امنیت انرژی را برای توسعه پایدار کشور افزایش دهد.