بررسی و ارزیابی مهاربند کمانش تاب و قاب خمشی فولادی به صورت کمی و کیفی در ارتفاع

یکی از مباحث مهم در مهندسی زلزله، رفتار غیر خطی مواد و مصالح در هنگام زلزله می باشد. به علت رفتار غیر خطی مصالح در هنگام زلزله انرژی قابل ملاحظه ای در این مواد تلف می شود. قابلیت جذب انرژی مواد از مهمترین پارامترهای رفتار آن ها در مقابل زلزله می باشد. می توان گفت که عمده ترین فعالیت ساخت سازه ای مقاوم در برابر زلزله به شکل پذیری ساختمان بر می گردد. به علت رفتار غیر خطی و شکل پذیری سازه ها برای تحمل نیروی شدید زلزله، به جای طراحی سازه برای نیروهای بسیار بزرگ، از ظرفیت رفتار غیر خطی می توان استفاده کرد. به این ترتیب بررسی پارامتر های موجود در رفتار غیر خطی و شکل پذیری دارای اهمیت زیادی است. این مباحث تحت عنوان ضریب رفتار مطرح می گردد. مهمترین پارامتر در طرح لرزه ای ضریب رفتار است. هدف اصلی در طراحی لرزه ای ساختمان ها بر این مبناست که رفتار ساختمان در مقابل نیروهای ناشی از زلزله های کوچک بدون خسارت در محدوده خطی بماند و در مقابل نیروهای ناشی از زلزله های شدید، ضمن حفظ پایداری کلی خود خسارت های سازه ای و غیر سازه ای را تحمل کند. به همین دلیل مقاومت لرزه ای که مورد نظر آیین نامه های طراحی در برابر زلزله است عموماً کمتر و در برخی موارد، خیلی کمتر از مقاومت جانبی مورد نیاز برای حفظ پایداری سازه در محدوده ارتجاعی، در یک زلزله شدید است بنابراین، رفتار سازه ها به هنگام رخداد زلزله های متوسط و بزرگ وارد محدوده غیرارتجاعی می گردند و برای طراحی آنها نیاز به یک تحلیل غیرارتجاعی است، ولی به دلیل پر هزینه بودن این روش و عدم گستردگی برنامه های تحلیل غیر ارتجاعی و سهولت روش ارتجاعی، روش های تحلیل و طراحی متداول، بر اساس تحلیل ارتجاعی سازه و با نیروی کاهش یافته زلزله صورت می گیرد.