تاریخ، آینده نگری، اشتغال و پویایی

متغیّر گذر زمان و فراهم آمدن شرایط جدید اجتماعی، سبب آشفتگی باور به قانونمندی حوادث تاریخی شده است. دانشمندان تاریخ، درباره‌ علم بودن تاریخ یا عدم؛ نظراتی ابراز کرده اند که به ابهام مسئله افزوده است. در این راستا روش های اثبات گرایانه نیز از درک ابعاد حقیقی قوانین حاکم بر حوادث تاریخی ناتوان بوده است. دو دیدگاه در فلسفه نقدی تاریخ، درباره اینکه تاریخ دارای غایت و هدف است یا مجموعه تحوّلات تاریخی فاقد فرجام است؛ بیان شده است. مورّخان (وحدت گرا) در تاریخ به نظم ناشی از وقایع تاریخی پایبند بوده و منکران این دیدگاه (کثرت گرایان) با انکار نظم، هرگونه هدف را در تاریخ نفی کرده اند. این پژوهش درصدد پاسخ به این سوال است که میان علم تاریخ که از گذشته حکایت می کند، با آینده پژوهی که دانش آینده نگر است، چگونه می توان پیوند برقرار کرد و آن را در ایجاد اشتغال و پویایی، تاثیرگذار معرّفی کرد؟(سوال). اثبات گرایان علی رغم اینکه دانشی درزمینه‌ شرایط «علوم تربیتی (علوم رشته ای یا علوم تخصّصی)» نداشتند ولی با روش پوزیتیویستی آن را بخشی از علوم تجربی دانسته اند. فرضیه نگارنده، این است که هدف غایی علم تاریخ را با متغیّرهای هشتگانه برای کارآفرینی، اشتغال، آینده نگری و پویایی به‌عنوان عامل موثّر می توان تعریف کرد (فرضیه). با بررسی نظریه ها و شناخت اقسام تاریخ؛ می توان با تاریخ تحلیلی، به اهداف مورد نظر در این زمینه، دست یافت (هدف). کاربست روش تاریخ تحلیلی می تواند دانش تاریخ را در آینده نگری و پویایی جامعه اثبات کند (روش). کشف الگوی مناسب در مکاتب تاریخ نگاری مانند آنال، سبب ایجاد تحوّل در عرصه تمدّن و حافظه تاریخی و همچنین جایگزین تبادلات اساسی و گسست و انشعابات اجتماعی خواهد شد (یافته).