بررسی ضرورت وجود گرایش تاریخ شفاهی و آموزش آن در مقطع کارشناسی ارشد با توجّه به کارکرد اشتغال آفرینی این گرایش

تاریخ شفاهی به عنوان یکی از مهم ترین ابزار جمع آوری اطّلاعات و روش-های پژوهشی در چند دهه اخیر گسترش بسیاری در بین علوم مختلف پیدا کرده و ماهیت میان رشته ای آن باعث شده تا محقّقان بسیاری از رشته های علمی ازجمله تاریخ توجّه ویژه ای نسبت به آن داشته باشند. ساختارهای داخلی و خارجی رشته تاریخ، مانند جایگاه آن در میان دیگر رشته ها، نسبت و مناسبات این رشته با مراکز قدرت سیاسی و جریان های مختلف فرهنگی و فکری جامعه، مناسباتِ تاریخ با سایر رشته های علوم انسانی مانند ادبیات، جغرافیا، جامعه شناسی و علوم تجربی، الزاماتی مثبتی را برای تاریخ و پیشینه‌ این رشته ایجاد کرده که در قالب تدوین تاریخ شفاهی، به بخشی از آن می توان دست یافت. امروز با توجّه به اهمّیت تاریخ شفاهی، توجّه به تدریس تاریخ شفاهی به عنوان یکی از راهکارهای قابل تامل در بدیهی سازی فهم تاریخ در تمام مقاطع تحصیلی و کاربردی کردن آن در مقطع دانشگاه و زمینه های اشتغال در حوزه های مختلف از طریق فراگیری یک علم مدون و صحیح، از ضروریات است. این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش است که با توجّه به اهمّیت تاریخ شفاهی هم درزمینه‌ بدیهی سازی فهم تاریخ و همچنین کاربردی بودن درزمینه‌ اشتغال، چرا در گروه های دانشگاهی و علمی تاریخ نه تنها گرایشی با عنوان تاریخ شفاهی بلکه واحد درسی نیز با این عنوان در اکثر گرایش ها دیده نمی شود. بر این مبنا در این مقاله تلاش شده است با بررسی ضرورت وجود گرایش تاریخ شفاهی به نیازهای آموزشی دانشجویان تاریخ پرداخته و لزوم کاربردی بودن این گرایش را در اشتغال فارغ التحصیلان تاریخ عنوان کند. این پژوهش به شیوه تحلیلی - توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است