آینده نگری رشته‌ تاریخ از منظر ارزیابی درونی(گامی درراستای گذر از آموزش سنّتی به کارآفرینی)

برنامه ریزی برای آینده‌ مطلوب رشته‌ تاریخ در راستای تحوّل در علوم انسانی و پیوند این رشته با اشتغال و کارآفرینی در جامعه، مستلزم بررسی نقادانه و آسیب شناسی وضعیت موجود است تا جنبه های قوت، ضعف ها، کاستی ها و آسیب های وضعیت کنونی مشخّص شود و برمبنای این بررسی و براساس اهداف اسناد بالادستی «سند چشم انداز»، «برنامه‌ جامع علمی کشور» و سیاست راهبردی دانشگاه ها به تصمیم گیری پرداخت. این آسیب شناسی در چندین حوزه شامل: مبانی معرفتی، نیروی انسانی (استاد و دانشجو)، سرفصل ها و متون درسی، مجلات تاریخی، پایان نامه های تحصیلی و وضعیت کار دانش آموختگان تاریخ می بایست صورت گیرد. در این راستا نیازمند ارزیابی درونی گروه های تاریخ هستیم تا از منظر دانشجویان شاغل به تحصیل، دانش آموختگان، اعضای هیئت علمی گروه، به نقاط ضعف و قوّت گروه ها در اجرای برنامه‌ آموزشی و پژوهشی رشته‌ تاریخ آگاه شویم و پس از ارزیابی و تجزیه و تحلیل آن، راه کارهای مناسب را برای رفع نواقص و کاستی ها به کار بندیم. در این مقاله، با تبیین ضرورت ارزیابی درونی رشته تاریخ و چگونگی اجرای آن، وضعیت این رشته‌ آموزشی در حوزه‌ نقد و آسیب شناسی بررسی شده و با طرح موارد مهم ضعف موجود در رشته تاریخ، پیشنهاداتی را برای ارتقاء جایگاه دانش تاریخ و نیز تقویت زمینه های اشتغال و کارآفرینی در این رشته ارائه دادهاست. نتیجه این ارزیابی و تغییر بنیادی رشته تاریخ با رویکرد تحوّل و ارتقاء این دانش، در صورت اجرا و تحقّق موفقیت آمیز آن، می-تواند به کاربردی شدن دانش تاریخ و گذر از آموزش سنّتی نظری به آموزش معطوف به مهارت افزایی، کارآفرینی و اشتغال بینجامد