کارآفرینی در تاریخ: حلقه‌ مفقوده‌ برنامه‌ درسی دانشگاه های ایران

تحوّلات فزاینده در ابعاد گوناگون جامعه ایران و گسترش علوم و دانش بشری؛ نیاز به بازنگری و تغییر در برنامه های درسی در رشته های مختلف علوم به ویژه علوم انسانی را ضروری می نماید. این ضرورت بیش از پیش در نظام آموزش عالی کشور احساس می شود. هرچند که آموزش و پرورش نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود. به ویژه اگر آینده رشته های آموزشی و مقوله اشتغال و کارآفرینی آن برای سیاست-گذاران نظام مهم تلقی شود. این نوشتار تلاش خواهد کرد به ظرفیت های پیدا و پنهان کارآفرینی در رشته تاریخ و خلاهای آموزشی موجود در برنامه درسی این رشته در دانشگاه های ایران بپردازد. تلفیق دانش و مهارت کارآفرینی فرصت های بی شمار اشتغال برای فارغ التحصیلان این رشته ایجاد خواهد نمود. کارآفرینی فرآیند یا مفهومی است که در طی آن فرد کارآفرین با ایده های نو، خلاق و شناسایی فرصت های جدید با بسیج منابع، به ایجاد کسب و کار و شرکت های نو، سازمان های جدید و نوآور رشد یابنده مبادرت می ورزد. این امر توام با پذیرش خطرات است ولی اغلب منجر به معرفی محصول یا ارائه‌ خدمات به جامعه می شود. انگیزه های مختلفی در کارآفرین شدن موثّر است که ازجمله می توان به کسب درآمد و بروز خلاقیت‌های نوین اشاره نمود. کارآفرینی در تاریخ بستر ایجاد انواع مشاغل برای فارغ التحصیلان و دانش آموختگان این رشته دانشگاهی ایجاد خواهد کرد منوط به تغییر نگاه ها و اصلاح برنامه درسی در سیستم آموزشی کشور.