بررسی آزمایشگاهی تاثیر استفاده از الیاف پلی‌ پروپیلن و دوده سیلیس در کسب مشخصه‌های مکانیکی کامپوزیت‌های سیمانی مهندسی شده (ecc) با مقادیر مختلف خاکستر بادی

کامپوزیت‌های سیمانی الیافی با کارایی بالا (hpfrcc)، واژه‌ای که اخیراً مورد توجه و استقبال پژوهشگران قرار گرفته است، و کامپوزیت‌های سیمانی مهندسی شده (ecc) که نوعی خاص از آن می‌باشد. این نوع خاص از ماده مرکب که از معرفی آن حدود 20 سال است می‌گذرد، ضعف‌های اصلی بتن یعنی ضعف در کشش و عدم شکل پذیری آن را با بکارگیری تئوری مکانیک شکست و فراهم نمودن شرایط مناسب برای بوجود آمدن ریز ترک‌های متعدد و محدود سازی عرض ترک‌ها، بواسطه چسبندگی مناسب بین خمیر سیمان و الیاف، تا حدودی رفع نموده است. به دلیل محدودیت در تهیه الیاف پلی‌وینیل الکل (pva) در ایران، استفاده از الیاف پلی‌پروپیلن (pp) که از نظر ظاهری مشابه pva می‌باشد، اولین راهکار پیشروی پژوهشگران داخلی برای کسب مشخصه‌های مکانیکی این نوع خاص از بتن می‌باشد. در این پژوهش امکان کسب مشخصه‌های مکانیکی کامپوزیت‌های سیمانی مهندسی شده با انجام آزمایشات فشار، کشش و خمش بررسی شده است. در این بررسی آزمایشگاهی، از الیاف (pp) به عنوان جایگزین الیاف pva، استفاده شده است. در این پژوهش، 9 طرح اختلاط با معیار قرار دادن طرح اختلاط متعارف کامپوزیت‌های سیمانی مهندسی شده، و بکارگیری الیاف پلی‌پروپیلن با 2 درصد حجمی، خاکستر بادی با درصدهای وزنی6/1 :1 ، 2/2 :1 و ،8/2 :1 نسبت به سیمان و دوده سیلیس با درصدهای وزنی 05/0 :1 و 1/0 :1 نسبت به سیمان، ساخته شده و پس از عمل‌آوری، مورد آزمایش قرار گرفته است. مهم‌ترین برداشت و نتیجه این پژوهش آزمایشگاهی عدم موفقیت بکارگیری الیاف پلی‌پروپیلن به‌تنهایی برای کسب شکل‌پذیری مورد انتظار از کامپوزیت‌های سیمانی مهندسی شده، با درصدهای مختلف خاکستر بادی و دوده سیلیس می‌باشد. به علاوه، نتایج این پژوهش بیانگر رفتار خمشی (شکل پذیری) مناسب‌تر نمونه‌های دارای مقدار بیشتر خاکستر بادی می‌باشد، از همین رو، نمونه‌های با خاکستر بادی کمتر، رفتار تردتر از خود نشان می‌دهند.