اثر حجم خمیر بر انتشار یون کلرید و خوردگی میلگرد در بتن‌‌‌های خودتراکم با مقادیر سیمان و پودرسنگ متفاوت

بررسی نفوذ یون کلرید و به دنبال آن خوردگی ناشی از یون کلرید در میلگرد‌ها، نقش موثری بر بهبود عمر مفید سازه‌‌‌های مسلح خواهد داشت. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر مقدار خمیر بر خوردگی میلگرد‌‌‌ها در بتن‌‌‌های خودتراکم است. در بتن‌‌‌های خودتراکم برای نیل به کارایی مطلوب، حجم خمیر نقش موثری ایفا می کند. به این منظور در این تحقیق 6 بتن خودتراکم حاوی پودرسنگ آهکی با انجام آزمایش‌‌‌های پتانسیل خوردگی نیم پیل و ماکروِپیل، نفوذ تسریع شده یون‌‌‌های کلرید بررسی و با نتایج بتن معمولی که حاوی مقدار خمیر کمتری بود، مقایسه شدند. برای آن که مقایسه بین نتایج امکان پذیر باشدو فقط یک متغیر درهرنمونه تغییر کند، حاوی مقدار خمیر 290 تا 410 لیتر بر مترمکعب می باشند. نمونه‌‌‌های بتن خودتراکم در دو سری با نسبت آب به سیمان 45/0 ساخته شدند، در سری اول مخلوط‌‌ها حاوی مقدار سیمان 380 و مقدار پودر 100،200و 300 کیلوگرم بر مترمکعب در نظر گرفته شدند. در این سری بتن بدون پودر سنگ، بتن معمولی در نظر گرفته شد. درسری دوم نمونه‌ها حاوی 200 کیلوگرم بر مترمکعب پودرسنگ و مقدار سیمان 290، 330، 380و430 کیلوگرم بر مترمکعب ساخته شدند. نتایج نشان دادند، کمترین ضریب مهاجرت یون‌‌‌های کلرید متعلق به بتن حاوی 200 کیلوگرم بر مترمکعب پودرسنگ و 380 کیلوگرم بر متکعب سیمان پرتلند است. همین نمونه کمترین شدت خوردگی با مقدار 23 آمپر داشت. برای تامین مشخصات دوام بتن‌‌‌های خودتراکم، مقدار خمیر بهینه 370 لیتر برمترمکعب و 150 لیتر بر مترمکعب خمیر اضافی بهینه به دست آمد.