مطالعه ی آزمایشگاهی اثر حضور کفبند بر کاهش آبشستگی موضعی در پاییندست سازه کنترل تراز بستر سطح شیبدار با شیب 3:1

کی از مباحث مهم در احیاء رودخانه ها، استفاده از سازه کنترل تراز بستر جهت جلوگیری از افت تراز بستر و ممانعت از خسارت به سازه های احداث شده در رودخانه ها میباشد. پیشبینی مقدار عمق آبشستگی و اتخاذ روشهای کاهش آن در پاییندست این سازهها تاثیر زیادی بر ایمنی و عملکرد مطلوب آنها دارد. در تحقیق حاضر تاثیر حضور کفبند با طولهای مختلف بر آبشستگی موضعی در پاییندست سازه کنترل تراز بستر سطح شیبدار با شیب 3:1 تحت شرایط مختلف هیدرولیکی و اعمال المانهای زبری با چیدمان و اندازههای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که ایجاد کفبند رابطه مستقیم با کاهش عمق حداکثر نهایی آبشستگی دارد. به گونهای که با نصب کفبند به طول برابر با ارتفاع سازه، عمق حداکثر نهایی آبشستگی در دامنه دبیهاوزبریهای حداقل و حداکثر، بطورمتوسط 16 درصد نسبت به حالت بدون کفبند کاهش مییابد. بررسی نتایج نشان میدهد که با افزایش اندازه زبری در دامنه دبیها و طولهای کفبند مختلف، از عمق حداکثر نهایی آبشستگی بین 13 تا 59 درصد نسبت به حالت بدون زبری کاسته میشود. مقایسه نتایح حاکی از آن است که با تغییر چیدمان زبری از وضعیت یک در میان به متراکم در محدوده زبری حداکثر، عمق حداکثر نهایی آبشستگی بطور متوسط 5/31 درصد کم میشود.