مروری بر پروتکل‌های مسیریابی olsr،dsdv، aovd و dsr در شبکه‌های موردی

یکی از مسائل مطرح در زمینه شبکه‌های موردی متحرک، تامین کیفیت سرویس در این شبکه‌ها است. پشتیبانی کیفیت سرویس در این شبکه‌های پویا به علت تغییرات توپولوژی و همچنین استفاده از رسانه مشترک توسط گره‌های شبکه، دشوار است. در جهت تامین کیفیت سرویس در این شبکه‌ها، فعالیت‌های زیادی انجام شده است. ازجمله این فعالیت‌ها، تامین کیفیت سرویس توسط پروتکل‌های مسیریابی است. چند نمونه پروتکل‌های مسیریابی، از جمله olsr،dsdv، aovd و dsr است. این پروتکل‌ها، پروتکل مسیریابی کنش گرا هستند. علاوه بر آن، این پروتکل بر اساس مکانیسم‌های وضعیت پیوند، عمل می‌کنند. پروتکل مسیریابی olsr بهینه شده، یک پروتکل حالت لینک برای شبکه‌های موردی موبایل است. پروتکل مسیریابی dsr، از هیچ پیغام دوره‌ای مسیریابی استفاده نمی‌کند و از این طریق سربار پهنای باند شبکه را کاهش داده، انرژی باتری را حفظ کرده و مانع از ایجاد تعداد زیادی به‌روز کننده‌های مسیریابی در سرتاسر شبکه موردی می‌شود. پروتکل aodv، یک پروتکل مسیریابی بدون حلقه برای شبکه‌های موردی است. این پروتکل به گونه‌ای طراحی شده است که در محیط‌های با گره‌های متحرک به‌طور خودکار شروع به کار کند و مقاوم به انواع مختلفی از رفتارهای شبکه همچون تحرک گره‌ها، شکست لینک و از دست دادن بسته‌ها است. در پروتکل مسیریابی dsdv با استفاده از جداول مسیریابی که در هر گره شبکه موردی ذخیره شده است، عملیات مسیریابی بین گره‌ها انجام می‌شود. جداول مسیریابی در هر گره، همه مقصدهایی که در دسترس هستند را مشخص می‌کنند و تعداد گام‌های فاصله تا آن‌ها را نیز معلوم می‌کنند