مرور روش‌های مسیریابی در شبکه موردی پروازی

به‌طورکلی، شبکه‌های بدون زیرساخت بی سیم را می‌توان وابسته به کاربرد و خصوصیات منحصربه‌فرد آن‌ها به شبکه‌های موردی سیار، شبکه‌های حسگر بی­سیم، شبکه‌های موردی بین خودرویی و شبکه‌های موردی پروازی طبقه بندی نمود. تحرک پذیری گره ها (با سرعت بسیار بالا)، استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به‌عنوان گره­های شبکه و وجود عامل ارتفاع، باعث شده است تا شبکه‌های موردی پروازی به‌عنوان یک زیرمجموعه جدا طبقه بندی شوند. بزرگ‌ترین چالش این نوع شبکه‌ها، مسیریابی است. مقررات کنونی بسیاری از کشورها، اجازه‌ عملیات محدود هواپیماهای بدون سرنشین در فضای آسمان مدنی را نمی‌دهند. مسیریابی داده بین هواپیماهای بدون سرنشین، از چالش‌های بزرگ است. قراردادهای مسیریابی باید بتوانند جداول مسیریابی را به‌طور پویا با تغییرات توپولوژی، به‌روزرسانی کنند. هدف از انجام این مقاله، مرور روش‌های ارائه شده جهت مسیریابی در شبکه موردی پروازی است. روش‌های مورد مطالعه، شامل روش‌های مبتنی بر الگوریتم‌های فرامکاشفه‌ای، پروتکل مسیریابی قابل‌اعتماد، پروتکل مسیریابی پیشگیرانه مبتنی بر تخمین پایداری پیوند، پروتکل مسیریابی فرصت‌طلبانه آگاهانه، پروتکل مسیریابی آگاهانه تغییر توپولوژی و پروتکل مسیریابی بهینه‌سازی چندهدفه برای شبکه‌های موردی پروازی هستند.