شبکه موردی پروازی: مفاهیم، مزایا و چالش‌ها

با پیشرفت‌های اخیر در فناوری، در زمینه‌ الکترونیک، حسگرها و سامانه‌های ارتباطات، تولید هواپیماهای بدون سرنشین ممکن شده است. شبکه موردی پروازی، یک شکل جدید از شبکه موردی متحرک است که گره‌ها در آن، هواپیماهای بدون سرنشین هستند. می‌توان از هواپیماهای بدون سرنشین در کاربردهای نظامی، تجاری و شهروندی متعددی استفاده نمود. با این حال، قابلیت‌های یک هواپیماهای بدون سرنشین تکی، کافی نیست. چندین هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند سامانه‌ای بسازند که از محدودیت‌های یک هواپیماهای بدون سرنشین تکی فراتر رود. شبکه‌های موردی پروازی، شبکه‌هایی هستند که از گروهی هواپیماهای بدون سرنشین کوچک، تشکیل می‌شوند که هنگام نیاز به یکدیگر متصل می‌گردند و برای رسیدن به اهداف، به‌صورت گروهی با یکدیگر وارد همکاری می‌شوند. هواپیماهای بدون سرنشین، در حوزه‌های کاربردی بسیاری در شبکه موردی پروازی استفاده می‌شوند. تحرک، از ویژگی‌های اصلی شبکه موردی پروازی است که باعث می‌شود اتصال، بهبود یابد و برد ارتباطات در محوطه‌های فاقد زیرساخت، افزایش یابد. در این مقاله، مفاهیم شبکه موردی پروازی شامل دسته‌بندی هواپیماهای بدون سرنشین، ارتباطات شبکه موردی پروازی، مسئله امنیت، مزایا و چالش‌های شبکه موردی پروازی بررسی می‌شوند.