مروری بر روش‌های خوشه‌بندی در شبکه موردی پروازی

به دلیل گسترش انفجاری فن‌آوری‌های ارتباطی و شبکه بی‌سیم، به تازگی هواپیماهای بدون سرنشین ظهور کرده‌اند و به زودی آن‌ها، بخش عمده‌ای از آسمان را اشغال می‌کنند. هواپیماهای بدون سرنشین را می‌توان برای انجام کارآمد ماموریت‌های پیچیده مورد استفاده قرار داد. زمانی که هواپیماهای بدون سرنشین با مشارکت شبکه موردی، سازمان‌دهی می‌شوند؛ شبکه موردی پروازی را ایجاد می‌کنند. ایجاد چنین شبکه‌هایی بدون استفاده از یک مدل شبکه کارآمد که امکان استفاده از تبادل مطمئن اطلاعات بین هواپیماهای بدون سرنشین را فراهم کند، امکان‌پذیر نیست. شبکه موردی پروازی، ویژگی‌های مشترکی را از شبکه‌های موردی متحرک و زیرمجموعه‌های آن‌ها، مانند شبکه‌های موردی بین خودرویی و شبکه‌های حسگر بی‌سیم به ارث می‌برد. وجود چندین محدودیت در پرواز و توپولوژی پویای شبکه موردی پروازی، طراحی پروتکل‌های خوشه‌بندی را به یک کار پیچیده تبدیل کرده است. در این مقاله، روش‌های خوشه‌بندی در شبکه موردی پروازی بررسی می‌شوند.