ارزیابی کارایی خطوط اتوبوسرانی شهرهای بزرگ دنیا توسط تحلیل پوششی داده ها

در این مقاله جهت مقایسه کارایی خطوط اتوبوسرانی تهران و 16 کلانشهر دنیا، از مدل تحلیل پوششی داده‌ها استفاده شده است. عوامل متعددی در تعیین میزان کارایی حمل و نقل عمومی اتوبوسرانی تاثیرگذار هستند که این عوامل نیز مستقل از یکدیگر نیستند. در این مقاله برخی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار در ارزیابی کارایی انتخاب شده است و به عنوان معیار های ورودی و خروجی مدل برگزیده شده است. خروجی مدل میزان مسافر حمل شده توسط حمل و نقل عمومی اتوبوسرانی در یک شهر و ورودی‌های آن جمعیت و مساحت شهر ها، تعداد توبوس های فعال در شهر و طول خطوط اتوبوسرانی انتخاب شده است. مدل به صورت خروجی محور و یکبار با بازده ثابت نسبت به مقیاس و بار دیگر با بازده متغیر نسبت به مقیاس حل شده است. در حالت اول که بازده ثابت نسبت به مقیاس می باشد 3 شهر کارا و 14 شهر ناکارا ارزیابی شده است و در حالت دوم که بازده متغیر نسبت به مقیاس می باشد 7 شهر کارا و 10 شهر ناکارا ارزیابی شده است. نتایج این مدل رتبه‌بندی خطوط اتوبوسرانی دنیا ، کاراترین آنها و نیز جایگاه حمل و نقل اتوبوسرانی تهران در بین آنها را مشخص می‌نماید.