ارزیابی الزامات و ضرورت های تاثیرگذار بر شهر هوشمند و پایدار جهت کاهش آلودگی هوا در کلانشهر تهران

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت، کلانشهر تهران شرایط فراهم کردن سرویس های مناسب حمل و نقل، کنترل کیفیت، بهداشت و سلامت را ندارد. بنابراین تجمع انبوه عظیمی از ساکنان در شهر تهران منجر به آشفتگی، ترافیک و آلودگی هوا شده و شرایطی را به وجود آورد که نه تنها تعادل را به سقوط کشانده بلکه دستیابی به پایداری را با روش های کنونی اداره و توسعه شهری ناممکن ساخته است. در حال حاضر برنامه ریزان شهری در دنیا در تلاشند تا شهرهایشان را به شهر پایدار و هوشمند تبدیل کنند. از طرفی این رشد شتابان شهرها متناسب با ظرفیت گسترش زیرساخت هایشان نیست و فشار فزایندهای به زیرساخت های شهری تحمیل می کند. بعبارتی فراتر از ظرفیتها و قابلیتهای آنها است. بنابراین همواره آنها از پیامدهای نامطلوب رنج میبرند. این وضعیت در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران که با فشارهای فزایندهای برای ارائه بهتر خدمات پایه به جمعیت شهری در حال رشد مواجه اند، بغرنج تر است. ازاین رو نهادها و شیوه های مدیریت و حاکمیت قدیمی با جهان پیچیده و به سرعت در حال تغییر در جامعه اطلاعاتی در تضاد هستند. برنامه ریزان شهری در سراسر جهان میکوشند تا با نگاهی یکپارچه به تمامی ابعاد شهرنشینی مدلهایی را برای توسعه شهرهای قرن به منظور پاسخگویی به خواسته ها و انتظارات جدید دنیای امروز و مقابله با چالشهای پیش رو توسعه دهند.در این پژوهش گردآوری داده های پژوهش مبتنی بر روش کتاب خانه ای و اسنادی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش حاصل شامل یک پرسش نامه محقق ساخته است که به صورت الکترونیکی تحت وب طراحی شده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که سیستم های سیاست های مدیریتی و زیرساخت های سازمان های کنترل ترافیک و کنترل کیفیت هوای تهران باید به سمت هوشمند سازی سوق داده شده تا به کمک تکنولوژی و فناوری های موجود بتوان در راستای به حداقل رساندن آلودگی گام مهمی برداشته شود.