نقش طراحی خلاق شهری در آموزش و پرورش کودکان

در عصر حاضر، رشد فزاینده جمعیت شهری و معضل آپارتمان‌نشینی، مشکلاتی در تربیت و رشد جسمی و ذهنی کودکان موجب گشته است. با توجه به کمبود فضا در حریم‌های خصوصی خانوار، ضرورت علم مدیریت در طراحی فضاهای شهری و عمومی به‌ویژه محل بازی و تعامل کودکان جهت کمک به رفع این معضلات اجتماعی و فرهنگی امری بدیهی است. هدف این پژوهش دستیابی به شیوه‌ی موثر برای طراحی فضاهای خلاق برای بازی و آموزش کودکان است که به شیوه­ی توصیفی-تحلیلی انجام می‌شود. تمام مراحل رشد کودک نیاز به همراهی و آموزش‌های مستقیم و غیرمستقیم دارد. در بین شیوه‌های آموزشی معاصر، که به‌ویژه در ایران به‌تازگی موردتوجه قرارگرفته‌اند، روش‌های اکتشافی و تعاملی در برابر دیگر شیوه‌های آموزشی شاخص می­باشند. این نوع آموزش­ها که بر پایه فعالیت گروهی و بازی هستند؛ برای طراحی محل بازی کودکان نیز مناسب­اند؛ زیرا هم‌زمان با رفع کمبود فعالیت بدنی کودکان و سرگرمی و بازی، آموزش­های فرهنگی و اجتماعی نیز در اهداف پیش‌بینی‌شده است و کودکان در حین بازی و تعامل به‌طور غیرمستقیم آموزش داده می­شوند.