بررسی اثرات طراحی اصولی مجتمع­های مسکونی بر امنیت و آسایش ساکنان

امنیت از نیازها و انگیزه­های اساسی انسان به شمار می­رود، به طوری­که با زوال آن آرامش خاطر انسان از بین می­رود و تشویش، اضطراب و ناآرامی جای آن را می­گیرد. امروزه امنیت از شاخصه­های مهم کیفی در زندگی شهری محسوب می­شود که امنیت محل زندگی در این بین از جایگاه ویژه­ای برخوردار است. با افزایش جمعیت و به تبع آن کاهش زمین، مسکن نیز شکل جدیدی به خود گرفت و استفاده مشترک از زمین به شکل آپارتمان­ها و مجتمع مسکونی و برج­های مسکونی رواج یافت. این نزدیکی فیزیکی می­تواند امنیت فرد را مخاطره نماید. طراحی مجموعه­های مسکونی به معنای چیدن تعدادی بلوک ساختمانی یک شکل در کنار هم نیست، بلکه ایجاد محصوریت فضایی، فراهم آوردن فضای باز با کیفیت و ایجاد ترکیب زیبا شناسانه­ای بین توده ساختمانی و فضای شهری است. محیط مسکونی که با هدف ایجاد فضایی قابل دفاع طراحی شده است، به وضوح به صورت فضاهای عمومی، نیمه خصوصی و خصوصی مشخص می­شود، در این حالت، معین می­گردد که چه کسی مجاز است در کدام فضا باشد. به این ترتیب، امکان تشخیص رفتارهای مشکوک برای افراد ساکن فراهم می­شود و ماموران انتظامی نیز کنترل بهتری خواهند داشت. پژوهش حاضر با روشی توصیفی و هدفی کاربردی جهت بررسی تاثیر طراحی صحیح مجتمع­های مسکونی بر امنیت ساکنان آن، انجام شده است. علاوه بر تبیین مفاهیم و مرور مبانی نظری، در انتها راهکارهایی طراحانه جهت افزایش امنیت ساکنان در مجتمع­های مسکونی بیان شده است.