مدیریت طراحی خدمات گردشگری مبتنی بر برند مکان واجد ویژگی های معماری ایرانی- اسلامی (مطالعه موردی: بازار سنتی تبریز)

گردشگری امروزه از مسائل مهم اقتصادی و از عوامل برجسته ارتباط اجتماعی و فرهنگی است. از طرفی مکان های تاریخی از جمله بازارهای سنتی ایران به دلیل توام شدن وجهه های تاریخی و تجاری، ارزش بالایی برای جذب گردشگر و برندسازی مکان دارند، شهر تبریز نیز به واسطه بهره گیری از این پیشینه تاریخی کهن می تواند به یکی از مقاصد جذاب گردشگری در منطقه و جهان اسلام تبدیل شود. در این پژوهش بازار تبریز به عنوان یکی از شاخص ترین نمونه این نوع فضای شهری به عنوان یک فضای شهری واجد معنا در شهر ایرانی اسلامی -بررسی شده است و در آن بازار ایرانی پیوند دو جانبه ساخت کالبدی و کنش انسان در بازار، در قالب یک ساختار کالبدی خوانا و نظام مند در انطباق با مجموعه ای از الگوهای رفتاری، که موجب تولید پیوسته معانی در این فضا شده است؛ بررسی می شود و شاخصه های تاثیر گذار در ایجاد حس مکان و هویت بخشی به معماری و نحوه تاثیر آن ها بر کاربران و به تبع آن ادراک معنا و بروز واکنش ها و الگوهای رفتاری در آنان بررسی می شود. از آن جایی که برنامه ریزان صنعت گردشگری باید به دنبال شناخت انگاره ذهنی موجود در مکان ها و در تلاش برای ارتقای این انگاره باشند؛ این پژوهش بر آن است تا با رویکردی توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از مفاهیم - روانشناسی محیط یک مدل مفهومی برای تبین ادراک برندینگ مکان در بازار تبریز که حاصل ادغام مفاهیم برندینگ مکان، تصویر مقصد و هویت مکان است، ارائه کرده و بر اساس آن به بررسی نمونه موردی با بهره گیری از تکنیک های پدیدارشناسی هرمنوتیک و تکنیک نقشه برداری در علوم رفتاری، بپردازد. یافته ها حاکی از قابلیت فراوان بازار ایرانی اسلامی تبریز به منظور تبدیل شدن به برند مقصد گردشگری جها اسلام و منطقه - است.