کارکرد طراحی و نقش مدیریتی آن در مبلمان شهری

با وجود گذشت چندین دهه از حیات رسمی عرصه طراحی در دانشگاه های ایران، هنوز طراحی( یا به عبارت صحیح تر دیزاین) نتوانسته است به عنوان یک تخصص، خود را از یوغ هم پوشانی و نقاط مشترکش با عرصه های هنر و مهندسی، در حد لازم متمایز و مستقل ساخته، ارتباط خود را با عرصه های نوآوری، مدیریت و تجارت تقویت کند. مبلمان شهری بخش زیادی از فعالیت در شهر را سامان می دهند و باعث بالا رفتن کیفیت برخورداری شهروندان از محیط پیرامون و افزایش رفاه و لذت آن ها در خیابان، میدان، پارک و عرصه ها ی دیگر شهری می شوند. طراحی مناسب و به کارگیری مبلمان شهری متناسب با محیط در بخش هایی از شهر که به آن ها فضاهای شهری می گوییم، تاثیر زیادی در کیفیت زندگی شهری برجای می گذارد. مقاله حاضر پژوهشی است در مورد نقش مدیریتی طراحی در مبلمان شهری که با تعاریف دقیق طراحی (دیزاین) و مفاهیم مدیریتی آن آغاز گردیده است. سپس سعی در ارائه راهکارهایی در مناسب سازی طراحی مبلمان شهری دارد که به صورت کیفیتی معمارانه و خلاق می تواند در غنای هویت مکان در شهر و ارائه خدمات و ایجاد آرامش و آسایش شهروندان موثر باشد و نیز به بررسی خصوصیات مطلوب مبلمان شهری در طراحی بهینه فضاهای عمومی و ارائه نکات و راهکارها ی موثر چه در مقیاس طراحی مبلمان شهری و چه در ابعاد وسیع ساماندهی و مناسب سازی محیط شهر می پردازد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است که با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و جستجوهای پیشرفته در مقالات علمی و سایت ها ی معتبر داخلی و خارجی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.