باز چرخانی و استحصال نمک های دریایی از تلخاب آب شیرین کن های استان هرمزگان

افزایش جمعیت و نیز عدم مدیریت کارآمد در بهره وری از منابع آبی و معدنی قابل استحصال و در دسترس سبب شده است تا ذخایر طبیعی سهل الوصول با سرعت قابل ملاحظه ای کاهش یابند. لذا استفاده پایدار از منابع آب شیرین و مواد معدنی برای بازیافت و استفاده مجدد امری ضروری تلقی گردیده و تنها بدین طریق است که نسل های بعدی ما نیز میتوانند از این منابع بهره مند شوند. یکی از این منابع پایدار آب دریاها هستند که با شیرین سازی این آبها میتوان مقادیر قابل توجهی از آب شیرین مورد نیاز جوامع را تامین کرد. شیرین سازی همراه با تولید یک جریان تغلیظ شده از نمک و سایر مواد معدنی و فلزی بوده که رهاسازی آن در محیط زیست باعث ایجاد مشکلات فراوان در اکوسیستم ها میگردد. از طرفی جریان تغلیظ شده میتواند به عنوان یک منبع پایدار برای تولید منابع با توجه به وجود بیش از ٤٧ نوع مواد معدنی و فلزی تلقی گردد که اتحادیه اروپا نیز در قالب طرح های ٢٠٢٠ horizon سرمایه گذاریهایی را در این خصوص انجام داده است . در این مقاله تلاش شده که روش های نوین بازیابی مواد محلول در جریان پساب آب شیرین کن ها مورد بررسی فنی قرار گیرد و پس از آن با ارزیابی اقتصادی در سطح کشور و جهان پتانسیل های موجود این روش را در کشور مورد بحث قرار گیرد. با توجه به تولید 162787 مترمکعب در روز آب شیرین شده توسط سیستم های اسمز معکوس در استان هرمزگان میزان تولید تلخاب 488361 متر مکعب در روز در استان هرمزگان می باشد که کشور میتوان روزانه بیش از 36 هزارتن سدیم کلرید، 15٠٠ تن منیزیم ، 495 تن کلسیم ، 186 تن پتاسیم وبسیاری فلزات ارزشمند دیگر مانند فلز روبیدیم را به این طریق تولید نمود که مجموع ارزش بیش از 15 هزار دلار در روز نشان دهنده پتانسیل بالای بهره وری از این منابع پایدار بوده که با استفاده از آن علاوه بر کاهش خطرات زیست محیطی، افزایش سودآوری و توجیه اقتصادی را برای سیستم های آب شیرین کن به ارمغان آورد.