ارائه مدل تصمیم‌گیری به منظور انتخاب فرایند پیش‌تصفیه‌ی مناسب در سامانه‌های نمک‌زدایی اسمزمعکوس آب دریا

نمک زدایی آب دریا با استفاده از فن آوری اسمزمعکوس (ro) در دو دهه ی اخیر توسعه ی قابل توجهی یافته است و انتظار می رود با توجه به محدودیت منابع آب شیرین در دسترس و افزایش جمعیت جهان در آینده رشد بیشتری یابد. بهره برداری موفق یک واحد نمک زدایی اسمزمعکوس آب دریا (swro) وابسته به توانایی سامانه ی پیش تصفیه ی آن در تولید آب پیش تصفیه مناسب به عنوان خوراک فرایند ro پایین دست دارد. پیش تصفیه ی ناکافی موجب افزایش سریع فشار مورد نیاز فرایند اسمزمعکوس، کاهش سریع دبی آب تولیدی، افزایش دفعات شستشوی شیمیایی، کاهش عمر مفید غشای ro به دلیل شستشوهای مکرر، و کاهش دسترس پذیری تاسیسات نمک زدایی به دلیل شستشوهای شیمیایی مکرر می گردد. هر دو گروه روش های پیش تصفیه متعارف (از قبیل ته نشینی سنتی یا لاملا، شناورسازی با هوای محلول، مدیافیلتراسیون ثقلی یا تحت فشار) و روش های پیش تصفیه ی غشایی (شامل میکروفیلتراسیون و اولترافیلتراسیون) در دنیا مورد استفاده قرار گرفته اند. انتخاب بهترین فن آوری پیش تصفیه به دلیل تاثیر عوامل متعدد (از جمله کیفیت آب خام، کیفیت مورد نیاز آب تولیدی، سهولت بهره برداری، فضای در دسترس، هزینه های احداث، هزینه های بهره برداری، مزیت مقیاس، مشخصات فنی طرح، ملاحظات قراردادی) همیشه آسان نبوده و ارزیابی جامع فنی و مالی فن آوری های پیش تصفیه براساس اطلاعات واحدهایی در مقیاس بزرگ چندان در دسترس نیست. اما می توان از لحاظ معیارهای مبتنی بر کیفیت آب دریای ورودی و قابلیت های فنی هریک از فن آوری های پیش تصفیه، رهنمودهایی برای انتخاب روش پیش تصفیه ی مناسب سامانه ی نمک زدایی آب دریا ارائه نمود.