بررسی ظرفیت‌های رنگ در نگارگری ایرانی برای ساخت بازی‌های رایانه‌ای

گسترش روزافزون بازی‌های رایانه‌ای بین سنین مختلف و مخصوصاً سنین پایین تلفیقی از فرصت‌ها و تهدید را ایجاد کرده است. رسانه‌های جمعی به‌عنوان از ابزارهای مهم در انتقال ارزش‌ها، نمادها و پیام‌ها به‌کاربرده می‌شوند و در بسیاری از موارد در خدمت گروهی خاص عمل می‌کند و داشتن ایده مقدم بر هر کار رسانه‌ای است. بهترین ایده در یک رسانه حفظ هویت و آشنایی کاربران آن بافرهنگ و پیشینه جامعه حتی به‌صورت غیرمستقیم است. بازی کامپیوتری را می‌توان ترکیبی از تصویر و موسیقی دید که از این میان تصویر نقش کلیدی‌تری دارد. از میان مدیوم‌های تصویری که به‌وسیله آن‌یک بازی کامپیوتری با کاربر بازی ارتباط برقرار می‌کند رنگ به دلیل ماهیت روان‌شناختی تاثیری عمیق‌تر بر کاربر دارد. بنابراین اگر انتخاب رنگ از منبع وسیع فرهنگ تصویری و هنری ایران‌زمین باشد توانسته‌ایم به کمک یک بازی کاربر را با هم‌نشینی رنگی به کار گرفته‌شده توسط مفاخر هنر ایران آشنا کنیم. و یقیناً حاصل این اقدام این است که کاربر با نگاهی مشتاق‌تر به شناسنامه‌های فرهنگی هنری ایران بنگرد و با ذهنی پذیراتر ترکیب رنگ به‌کاررفته در این آثار را در زندگی خود به کار گیرد. با تکیه‌بر فرضیه فوق سوال این است که رنگ در نگارگری ایرانی دارای چه مختصاتی است و چگونه می‌توان از این ویژگی‌ها در تولید محتوای یک بازی رایانه‌ای بهره برد. تحقیق انجام‌شده بر اساس روش تحلیلی- توصیفی است و مبین این است که طراحی بازی‌های رایانه‌ای در ایران می‌تواند قسمتی از استمرار سنت تصویری هنر ایرانی باشد و استفاده از نگاره‌ها به‌عنوان پالت انتخاب رنگ بسیاری از بازی‌ها می‌تواند راهگشا باشد.