اشتغال‌پذیری در علوم علوم انسانی: نگاهی تاریخی و پیشنهاد یک الگو
|
|
|
|
|
DOR
|
20.1001.2.9919128199.1399.1.1.4.3
|
|
نویسنده
|
شهابی روح‌الله
|
|
منبع
|
كنفرانس ارزيابي و تضمين كيفيت در نظام هاي دانشگاهي - 1399 - دوره : 14 - چهاردهمین کنفرانس ارزیابی و تضمین کیفیت در نظام های دانشگاهی - کد همایش: 99191-28199
|
|
|
|
|
چکیده
|
به نظر می‌رسد بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در برخی از کشورها از جمله ایران، یک مسالۀ ناشی از کاهش موقت نرخ رشد و تولید نباشد بلکه باید به آن نگاهی تاریخی داشت. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی زمینه تاریخیِ نرخ پایین اشتغال فارغ‌التحصیلان علوم انسانی (با تاکیذ بر رشته علوم تربیتی) و پیشنهاد یک الگوی اشتغال‌پذیری است. روش پژوهش حاضر اسنادی بوده است. شواهد نشان می‌دهد اگر چه در تاسیس نهادهای آموزشی نظیر دانشسرای عالی، هنرستان فنی، مدرسه سیاسی، مدرسه دارائی و مدرسه فلاحت مهارت‌آموزی مد نظر بوده است با این حال با تاسیس دانشگاه تهران از این مهم غفلت شده است چرا که به دانشگاه به عنوان ابزاری برای مدرنیزاسیون نگاه شده است. علاوه بر این تسلط تفکر علوم انسانی و نه مهندسی در دوره بنیان‌گذاری، سهم زیاد دانشجویان علوم انسانی در مقایسه با کل دانشجویان، گسترش آموزش عالی پولی دولتی و غیرانتفاعی و فقدان پشتوانه علمی و کارشناسی کافی را می‌توان از جمله دلایل تاریخی دیگر موثر بر اشتغال فارغ‌التحصیلان دانست. به منظور بالابردن احتمال اشتغال‌پذیری دانشجویان الگویی مشتمل بر 3 گام شامل احصاء زمینه‌های شغلی مرتبط با هر رشته، شناسایی شایستگی‌های مرتبط با هریک از این زمینه‌های شغلی و آموزش شایستگی‌های مرتبط، پیشنهاد می‌شود. این آموزش می‌تواند به یک یا ترکیبی از روش‌های زیر انجام شود: قرار دادن اشتغال پذیری در فرایند برنامه ریزی برای توسعه شخصی دانشجو، اشتغال پذیری در دسترس، اشتغال پذیری در طول برنامه درسی و اشتغال پذیری در هسته برنامه درسی.
|
|
کلیدواژه
|
بیکاری فارغ‌التحصیلان ,اشتغال‌پذیری ,زمینه تاریخی ,علوم انسانی
|
|
آدرس
|
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
r.shahabi@ihcs.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|