اندازه گیری فلزات سنگین سرب، نیکل و مس و ارتباط غلظت این عناصر با پارامترهای طول و وزن کل بدن در ماهی گاریز سواحل استان هرمزگان

در این مطالعه فلزات سنگین سرب، نیکل و مس در بافت عضله ماهی گاریز در سه منطقه قشم، هرمز و هنگام استان هرمزگان بررسی شد. همچنین ارتباط بین تجمع این عناصر با پارامترهای زیستی (وزن و طول کل بدن) مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 180 عدد ماهی در فصول تابستان و زمستان 1398 از سه ایستگاه قشم، هرمز و هنگام در استان هرمزگان تهیه شد. پس از بیومتری نمونه های ماهی گاریز اندازه­گیری غلظت عناصر سنگین در اندام مورد مطالعه با کمک دستگاه جذب اتمی شعله‎ای (مدل 700contr aa) انجام گردید. نتایج نشان داد که بین مناطق مورد مطالعه از نظر تجمع غلظت فلزات اختلاف معنی داری وجود دارد، به طوریکه حداکثر میانگین غلظت فلزات در منطقه قشم (سرب: 009/0±082/0، نیکل: 07/0±646/0، مس: 03/0±881/0 میکروگرم بر­گرم) و کمترین غلظت فلزات در منطقه هنگام (سرب: 007/0±036/0، نیکل: 05/0±348/0، مس: 03/0±657/0میکروگرم بر­گرم) مشاهده شد. بررسی ارتباط غلظت فلزات در بافت عضله با پارامترهای زیستی (طول و وزن کل بدن) شان داد که بین فلزات سرب، نیکل و روی با پارامترهای زیستی همبستگی مثبت معنی دار وجود دارد بطوریکه با افزایش طول و وزن بدن مقدار فلزات هم بیشتر می­شود. همچنین غلظت فلزات سرب، نیکل و مس در نمونه‌های ماهی گاریز در مناطق مورد مطالعه در مقایسه با استانداردهای بین‌المللی fao، who، fda، nhmrc و ukmaff پایین‌تر بود.