ارزیابی تعاملات ارتباطی اجتماعی نهادهای مسئول در مدیریت پیشگیری از جرم (مورد مطالعه: تهران بزرگ)

مدیریت پیشگیری از جرم را می‌توان یکی از راهبردهای اساسی در حوزه کنترل آسیب‌های اجتماعی و کاهش جرایم در جامعه برشمرد؛ که دربردارنده مجموعه راهکارهای مستقیم و غیرمستقیم با هدف ایجاد امکانات و موقعیت‌های بازدارنده از وقوع جرم و کجروی می‌باشد. البته، این نوع مدیریت در ایران به مراتب دشوارتر و حساس‌تر از جوامع دیگر است. به همین منظور نهادهای مسئول در این حوزه بایستی بتوانند با بومی‌سازی مولفه‌های پیشگیری از جرم و تعاملات ارتباطی اجتماعی سازنده در این زمینه برای مدیریت علمی و منسجم پیشگیری از جرم تلاش نمایند. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی میزان تعاملات ارتباطی اجتماعی نهادهای مسئول مدیریت پیشگیری از جرم در تهران بزرگ بوده است. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی؛ از نظر ماهیت داده‌ها، جزء تحقیقات آمیخته (کیفی- کمی) با رویکرد اکتشافی و بر اساس جمع‌آوری داده‌ها تحقیق توصیفی-پیمایشی بوده است. در جمع‌آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماری شامل شهروندان تهران بزرگ بوده است که بر اساس فرمول کوکران 285 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به عنوان حجم نمونه تعیین گردیده است. برای سنجش پایایی تحقیق از آلفای کرونباخ استفاده گردید که پرسشنامه با آلفای 85% تایید شده است.نتایج پژوهش نشان داده است که تاثیر تعاملات ارتباطی اجتماعی نهادهای مسئول در چهار حوزه (رویکرد آموزشی، آگاه‌سازی، مداخله‌ای و توانمندسازی) در جهت مدیریت پیشگیری از جرم مثبت ارزیابی گردیده و همبستگی 85/. بین متغیرها و r2=./78 تاییدکننده آماری این رابطه است.