تبیین شیوۀ تعامل اجتماعی نیروی انتظامی بر اساس مفهوم «ولایت نصرت»

ولایت یکی از مفاهیم بنیادین و دارای مراتب در اندیشه قرآنی است. از نگاه قرآن با این که برخی از مراتب ولایت، تنها شامل افراد خاص یعنی معصوم و نائبان آن می‎شود؛ با این حال برخی از مراتب آن، عام و شامل همۀ مومنان می‎شود. با توجه به معنای لغوی ولایت، این نکته مشخص می‌شود که از جملۀ ثمرات مترتب بر ولایت عام، این است که برقراری رابطه ولایت میان افراد، موجب یاری و نصرت فرد دارای ولایت (مولا) در قبال فرد پذیرنده ولایت (مولی‌علیه) می‎شود. تاملی در این کارکرد مشخص می‌کند که وظیفۀ نیروهای مسلّح (از جمله نیروهای انتظامی) در جامعه اسلامی بر اساس این مفهوم قرآنی قابل تعریف است. به این شکل که رابطه و حق تصرفی که بر طبق این مفهوم، نیروهای مسلح پیدا می‌کنند؛ تحقق نصرت و یاری حاکم جامعۀ اسلامی و افراد آن در مقابل تهدیدات و آسیب‌های است که با آن مواجه می‌شود. بر همین اساس تعاملی که در اجتماع، میان نیروهای مسلح و افراد جامعه اسلامی محقق می‌شود؛ بر اساس مفهوم «ولایت نصرت» است و بر طبق آن جایگاه نیروهای انتظامی در جامعه اسلامی به منزلۀ خانه‎ای است که افراد آن را از تهدیدات و خطرات درونی و بیرونی حفظ می‌کند.