ارزیابی خسارت‌های بتن در سازه‌های هیدرولیکی در سد میناب و تکنولوژی ترمیم

سازه‌های بتنی هیدرولیکی از قبیل سدها و تاسیسات وابسته به آن در طول عمر خود دچار آسیب‌های فیزیکی، شیمیایی و اجرایی متنوعی می‌شود. عوامل فیزیکی که علت عمده آسیب های بتن در سازه‌های هیدرولیکی می باشد، شامل سایش و فرسایش، پدیده خلاء‌زایی و چرخه‌های ذوب و انجماد است. همچنین عوامل شیمیایی شامل حمله سولفاتها، واکنش قلیایی سنگدانه‌ها و خوردگی می‌باشد. در این پژوهش، روش عملکرد هر عامل مخرب مورد بررسی قرار گرفت و چهار روش ترمیم بتن شامل بتن الیافی، پلیمری، ملات اپوکسی و میکروسیلیسی از نظر مشخصات مکانیکی شامل مقاومت سایشی، کشش مستقیم، مقاومت فشاری و خمشی، مدول الاستیسیته، رابطه زمان عمل آوری و مقاومت اولیه، ، نفوذپذیری و چسبندگی با بتن پایه مقایسه شدند. از نظر مشخصات مکانیکی، ملات اپوکسی و میکروسیلیسی نسبت به دیگر مصالح بهترین عملکرد را دارد ولی در برخی از موارد اجرایی دچار ضعف هایی مثل عدم اجرا در سطوح شیب دار و لزوم عمل آوری طولانی می باشد. از نتایج کلی این تحقیق، دستیابی به روش ترمیم مناسب با توجه به نوع آسیب، با مصالح موجود در کشور در منطقه سد استقلال میناب اشاره نمود.