ارزیابی تاثیر استفاده از 5 درصد میکروسیلیس بر خواص مکانیکی بتن های بازیافتی ساخته شده از درشت دانه های بازیافتی بنایی

پژوهش حاضر به مطالعه تاثیر جایگزینی سطوح مختلف درشت دانه های بنایی بازیافت شده بر خواص مکانیکی بتن های بازیافتی پرداخته است. در بتن های ساخته شده، سنگدانه های طبیعی در سطوح %25، %50 و %100 با درشت دانه های بنایی بازیافت شده جایگزین شدند. جهت ارتقاء خواص مکانیکی این بتن ها، پوزولان میکروسیلیس در سطوح %5 با سیمان جایگزین گردید. در مجموع، 120 آزمونه استاندارد بتنی مکعبی و استوانه ای در قالب 8 طرح اختلاط ساخته شده و آزمایش مقاومت فشاری در سنین 7، 28 و 91 روزه، آزمایش های مقاومت کششی دونیم شدن، ضریب ارتجاعی استاتیکی و سرعت امواج فراصوت در سن 28 روزه بر روی آزمونه ها انجام شدند. نتایج به دست آمده بیانگر این است که در بتن های بدون جایگزینی ماده پوزولانی، تا سقف جایگزینی %25 درشت دانه بازیافتی بنایی، کاهش محسوسی در خواص مکانیکی بتن مشاهده نگردید. در جایگزینی 50% درشت دانه بازیافتی بنایی، خواص مکانیکی بتن بازیافتی کاهش چشمگیری داشت که با جایگزین کردن 5% میکروسیلیس با سیمان، بهبود برخی خواص مکانیکی بتن بازیافتی در مقایسه با بتن طبیعی بدون پوزولان را نتیجه داد. در جایگزینی %100 درشت دانه های بنایی بازیافت شده، خواص مکانیکی بتن بازیافتی در مقایسه با بتن طبیعی بدون پوزولان، افت چشم گیری را از خود نشان داده و جایگزینی میکروسیلیس نتوانست بهبود خاصی در خواص مکانیکی بتن بازیافتی بوجود آورد.