بررسی تاثیر استفاده از الیاف مختلف بررفتار مکانیکی بتن های سبک پلیمری اصلاح شده

بتن پلیمری اصلاح شده بتنی است که در سال های اخیر توسط محققین با هدف کاهش سیمان مصرفی و بهبود مشخصات دوامی بتن، معرفی شده است. از سوی دیگر مسلح نمودن بتن به الیاف یکی از راهکارهای بهبود مشخصات مکانیکی، رفتار ترد و شکننده آن می باشد. در این پژوهش با استفاده از روش تجربی اثر الیاف های مختلف بر رفتار مکانیکی بتن سبک پلیمری اصلاح شده مورد بررسی قرار گرفته است. در ساخت نمونه ها الیاف فولادی، پلی پروپیلن و پلی اولفین با درصد های حجمی 0.5% ، 1% به صورت تکی و با درصد های حجمی 1% و 1.5% به صورت ترکیبی، استفاده شده است. برای دستیابی به اهداف این پژوهش در مجموع 15 طرح مختلف ساخته و مورد آزمایش های مختلفی همچون مقاومت فشاری (7 و 28 روزه)، مقاومت کششی، مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته قرار گرفته اند همچنین با استفاده از روش آزمایشگاهی انرژی شکست، وزن مخصوص، میزان جذب آب و شکل پذیری نمونه ها مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. بررسی نتایج مربوط به آزمایش مقاومت فشاری نشان دهنده تاثیر بیشتر الیاف فولادی در مقایسه با الیاف های پلیمری بر بهبود مقاومت فشاری می باشد. به طوری که طرح 5 حاوی 1% الیاف فولادی بیشترین افزایش مقاومت فشاری 7 و 28 روزه را به مقدار 21.4% و 14.6% نسبت به طرح شاهد نتیجه داده است. همچنین نمونه حاوی 1% الیاف فولادی با مقاومت کششی 6.64 مگاپاسکال بهترین عملکرد را در آزمایش مقاومت کششی کسب نموده است. استفاده از 1.5% الیاف هیبریدی به صورت ترکیب سه نوع الیاف فولادی، پلی اولفین و پلی پروپیلن، باعث کاهش 20.5% مدول الاستیسیته نسبت به نمونه شاهد شده است. در میان طرح های حاوی الیاف به صورت تکی، بیشترین مقدار شکل پذیری (با توجه به سطح زیر منحنی نیرو-جابجایی) مربوط به طرح حاوی الیاف فولادی می باشد و رفتار نرم تری را پس از شکست در مقایسه با سایر طرح ها از خود نشان داده است.