ساختار انحصاری و برآورد هزینه‏های اجتماعی ناشی از آن در صنعت فولاد ایران

هدف این مطالعه برآورد هزینه اجتماعی انحصار و صرفه‏های مقیاس در صنعت فولاد ایران می‏باشد. در این مطالعه از شاخص هرفیندال هیرشمن جهت شناخت ساختار صنعت فولاد و از شاخص‏های هاربرگر و پوزنر جهت محاسبه هزینه رفاهی استفاده شده است. بر اساس شاخص هرفیندال هیرشمن، صنعت فولاد کشور ایران طی سال‏های 1370 تا 1396 همواره در وضعیت انحصاری قرار داشته است، هر چند که این قدرت انحصاری رو به کاهش بوده است، اما این صنعت با شرایط رقابتی فاصله زیادی دارد. نتایج مربوط به شاخص‏های هاربرگر و پوزنر نشان می‏دهد که در طی دوره مورد مطالعه، هزینه اجتماعی انحصار افزایش یافته است. برآورد تابع هزینه ترانسلوگ صنعت فولاد ار روش رگرسیون‏های به ظاهر نامرتبط نشان داد که امکان جانشینی بین نهاده‏ها وجود دارد. اساسی ترین راهکار پیش روی مدیران این صنعت، افزایش میران تولید به منظور نزدیک کردن سطح تولید، به سطح بهینه می‏باشد.

Evaluating the monopoly structure and estimating the resulting social costs in the Iranian steel industry

purpose of this study is to estimate the social cost of monopoly and economies of scale in the Iranian steel industry. In this study the HerfindahlHirschman index is used to understand the structure of the steel industry. Harberger and Posner indices are used to calculate the welfare cost. According to the HerfindahlHirschman index, Iran’s steel industry has always been in a monopoly position from 1991 to 2017, although this monopoly power has been declining, this industry is far from beeing competitive. The results of the Harberger and Posner indices show that the social cost of monopoly has increased during the study period. Estimation of the cost function of the steel industry by seemingly unrelated regression methods showed that there is a possibility of inputs substitution. The most basic solution for the managers of this industry is to increase the production level in order to bring the production level closer to the optimal level.