تبیین مفهومی منجی در قرآن و عهدین

ارتباط و نیاز مخلوقات به امام، مانند ارتباط آفرینش آن چیزی که در زمین است، با آفرینش ‏آدم و بنی آدم است، و به همین دلیل تشکیل جامعه ای که در آن ستم مفهومی نداشته باشد، ‏و ستمگر بر سرنوشت مردم آن مسلط نباشد، دغدغه بشر از گذشته تاکنون بوده است، لذا ‏مسئله مهدویت در کتاب‌های آسمانی مطرح شده است.‏ در عهدین، امید بستن به جهانی روشن و نورانی که در آن آدمی بر همه خواسته‌های ‏خود کامیاب، و از گناهان پاک شود، و از همه دلبستگی‌های مادی و جلوه‌های زشت آن ‏رهایی یابد، و به وجود منجی که برآورنده آرزوها و نیازها است، ایمان بیاورد، آشکارا ‏دیده ‌می‌شود. ‏ادیان یهودیت و مسیحیت در انتظار ظهور موعود و منجی جهان، که عدالت واقعی را ‏در آخرالزمان در سراسر جهان برقرار نماید، به سر ‌می‌برند؛ البته نجات دهنده واقعی، ‏خداوند قادر و عالم بر همه چیز است.‏ در این مقاله سعی شد به طور اجمالی به این مسئله پرداخته شود، که منجی بشریت در ‏ادیان بزرگ کنونی چگونه بیان شده است.‏