characteristics of near-death experiences (nde) according to the transcendent wisdom and its function in giving meaning to human life

Subject and objectives: philosophical rational analysis of muslim philosophers about death now with reports from revived people or pre-death experiences which especially in the last century has attracted the attention of branches of psychology, has created this issue that what is the relationship between experimental findings and rational explanations in islamic philosophy? this question was a starting point to investigate the descriptions of the nature and characteristics of near-death experiences according to the rational philosophical viewpoint particularly the transcendent wisdom. method and finding: the present study was conducted according to the analytical-descriptive methodology, and the data were collected using the library research approach. the findings showed that near-death experiences arise when the bonds of the soul to the body get weakened, and this pushes any material veils aside and guides them to the imaginal world. as the rupture gets more profound, humans sense more in-depth experiences with added features in their lifes. the experiencers become free from the constraints of place and time as the two elements are absent in the imaginal world. the unity that such people sense arises due to achieving higher levels of understanding when their bonds to their bodies get more weakened. experiencing heaven and hell in such experiences can be attributed to being exposed to the truth of actions. conclusion: sadr ul-din shirazi viewed love as the result of insight and existential unity. being united with divine beloveds leads to happiness, while unity with sensual beloveds brings about agony in the imaginal world. simultaneously experiencing love and unity with the light occurs due to the increased existential vastness and the achievement of a more in-depth understanding of love.

ویژگی های تجربه های نزدیک به مرگ مطابق با حکمت متعالیه و کارکرد آن در معنابخشی به زندگی انسان

موضوع و اهداف: تحلیل عقلانی فلسفی فیلسوفان مسلمان درباره مرگ، با گزارش هایی از احیا یا تجربه های پیش از مرگ که به ویژه در قرن اخیر مورد توجه شاخه های روانشناسی قرار گرفته است، این موضوع را ایجاد کرده است که رابطه میان یافته های تجربی چیست و تبیین عقلی در فلسفه اسلامی چگونه است؟ این پرسش نقطه آغازی بود برای بررسی توصیف ماهیت و ویژگی های تجربه های نزدیک به مرگ که با توجه به دیدگاه عقلانی فلسفی و به ویژه حکمت متعالیه مدنظر قرار گرفت.روش و یافته‌: پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی توصیفی انجام شده و داده‌ها با رویکرد کتابخانه‌ای جمع‌آوری شده است. یافته‌ها نشان داد که تجربه های نزدیک به مرگ زمانی به وجود می‌آیند که پیوندهای روح با بدن ضعیف می‌شود و این امر هر گونه حجاب مادی را کنار زده و آنها را به دنیای خیال هدایت می‌کند. همانطور که گسست عمیق تر می شود، انسان ها تجربه های عمیق تری را با ویژگی های اضافه شده در زندگی خود حس می کنند و تجربه‌کنندگان از محدودیت‌های مکان و زمان رها می‌شوند؛ زیرا این دو عنصر در دنیای خیالی غایب هستند. وحدتی که چنین افرادی احساس می کنند، به دلیل دستیابی به سطوح بالاتر درک زمانی ایجاد می شود که پیوندهای آنها با بدنشان ضعیف تر شود. تجربه بهشت ​​و جهنم در این گونه تجربه ها را می توان به قرار گرفتن در معرض حقیقت افعال نسبت داد.نتیجه گیری: صدرالدین شیرازی عشق را حاصل بصیرت و وحدت وجودی می دانست. اتحاد با محبوبان الهی موجب سعادت می شود؛ در حالی که اتحاد با محبوبان نفسانی باعث عذاب در عالم خیال می شود. تجربه همزمان عشق و اتحاد با نور به دلیل افزایش وسعت وجودی و دستیابی به درک عمیق تر از عشق رخ می دهد.