the nature of religious language from rumi’s point of view

Subject and objectives: mystical literature has provided an extensive area in which the nature of religious language, as a common topic of philosophy and religion, can be considered from a mystical point of view as well. in the meantime, the large collection of “masnavi-ye ma'navi” is a paradigm example of mystical texts that helps investigate the views of its creator, jalalu-’d-din mohammad rumi on the nature of religious language. rumi (mawlawi, mawlana) is one of the greatest iranian poets and probably one of the most renewed poets in world literature. method and finding: this paper, which was conducted with the method of qualitative research and documentary review of rumi poems, is organized as follows: first, the seven main theories about the nature of religious language will be explained briefly. then, some paradigm examples of “masnavi” in which rumi has expressed his views about religious language will be interpreted. finally, it will be shown that, according to rumi, religious language is mainly symbolic, then analogous, followed by univocal, and lastly equivocal. conclusion: in the conclusion of the research, there will be a brief explanation of the reason behind the aforementioned order, which shows why muslim mystics, as one of the main four groups of muslim scholars, have chosen such a view about religious language.

ماهیت زبان دینی از منظر مولانا

موضوع و اهداف: ادبیات عرفانی عرصه وسیعی را فراهم آورده است که ماهیت زبان دینی به عنوان موضوع مشترک فلسفه و دین از منظر عرفانی نیز قابل بررسی است. در این میان مجموعه بزرگ «مثنوی معنوی» نمونه‌ای از متون عرفانی است که به بررسی دیدگاه خالق آن، جلال‌الدین محمد رومی درباره ماهیت زبان دینی کمک می‌کند. مولانا (مولوی) یکی از بزرگ‌ترین شاعران ایرانی و احتمالاً یکی از نوگراترین شاعران ادبیات جهان است.روش و یافته‌: این مقاله که با روش کیفی و بررسی اسنادی اشعار مولانا انجام شده است، به شرح زیر تنظیم شده است: ابتدا هفت نظریه اصلی درباره ماهیت زبان دینی به اختصار توضیح داده شده است. سپس نمونه هایی از مثنوی که مولانا در آن دیدگاه خود را درباره زبان دینی بیان کرده است، تفسیر شده است و در نهایت نشان داده شده که از نظر مولانا، زبان دینی عمدتاً نمادین، سپس قیاسی و پس از آن یک‌صدا و در نهایت همراه با ابهام است.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که مولانا به توضیح مختصری از دلیل و ماهیت زبان دینی پرداخته است که نشان می دهد چرا عرفای مسلمان به عنوان یکی از چهار گروه اصلی علمای اسلامی، چنین دیدگاهی را در مورد زبان دینی برگزیده اند.