Indigenous Cultural Convergence in Creating World Peace From the Perspective of the Holy Quran

The world system is becoming increasingly unbalanced, uncertain and incoherent. humans turn to “culture” as a fulcrum, a refuge, and a means of resisting the imposition of a world order. inequality and imbalance in cultural exchanges have created insecurity, insecurity and mental confusion for many people. the logic of extremist rejection and narcissism endangers world peace and security, and even harms economic growth, harmony and social cohesion, and threatens the inherent dignity of human beings, exposing the cultural diversity and creativity that is vital to human wellbeing direct to threat. one must now seek help from oneself and rationality, and prove by theory and practice the invalidity of theories and theories that do not prescribe inequality, intolerance, and intolerance. accordingly, instead of simply accepting diversity, need to promote mutual respect and tolerance. calling for a nation to be sanctioned is a warning sign. such demands indicate a tendency to deepen stereotypes and discriminate against the “other”. the notion that cultural homogenization entails solidarity is as simplistic as the notion of cultural diversity, conflict, and war. as a result, reason and religious interests dictate that should have a transethnic, transracial, translinguistic view; because all religions emphasize a universal view and do not prescribe an ethnic view.

تقارب فرهنگی بومی در ایجاد صلح جهانی از دیدگاه قرآن کریم

نظام جهانی به صورت روزافزون نامتعادل‌تر، نامعین و بی‌انسجام می‌نماید. انسان‌ها به فرهنگ به عنوان یک تکیه گاه، پناهگاه و وسیله مقاومت در برابر تحمیل نظام جهانی رو می‌آورند. نابرابری و ناموزونی در تبادلات فرهنگی، عدم اطمینان، ناآمنی و آشفتگی ذهنی برای بسیاری از انسان‌ها به‌ وجود آورده است. منطق طرد و خودشیفتگی افراطی، صلح و امنیت جهان را به خطر انداخته و حتی به رشد اقتصادی، هماهنگی و انسجام اجتماعی لطمه‌ زده و به حریم کرامت ذاتی انسان‌ها تحدی کرده و تنوع و خلاقیت فرهنگی را که برای سعادت نوع بشر حیاتی است، در معرض تهدید قرار داده است. اینک باید از خود و عقلانیت یاری گرفت و با نظر و عمل، بطلان نظریه‌ها و تئوری‌هایی که عدم برابری، نابردباری و دیگرناپذیری‌ را تجویز نمی کند، اثبات کرد. بر این اساس، به جای پذیرش تنوع باید احترام و تحمل متقابل را ارتقا دهیم. دعوت برای تحریم یک ملت، نشانه ای هشدار دهنده است. چنین خواسته هایی نشان دهنده تمایل به عمیق سازی کلیشه ها و تبعیض علیه «دیگری» است. این تصور که یکسان سازی فرهنگی مستلزم همبستگی است، به همان اندازه ساده انگارانه است که مفهوم تنوع فرهنگی را به معنای درگیری و جنگ قلمداد کرد. در نتیجه، عقلانیت و علایق دینی حکم می کند به اینکه رویکردی فراقومی، فرانژادی و فرازبانی داشت؛ زیرا همه ادیان بر دیدگاه جهانی تأکید دارند و دیدگاه قومی را تجویز نمی کنند.