عشق، آنتی تز رومی در مقابل تز خشونت مغولان
|
|
|
|
|
نویسنده
|
کاوانی رجبعلی
|
منبع
|
همايش بين المللي شمس و مولانا - 1400 - دوره : 7 - هفتمین همایش بین المللی شمس و مولانا - کد همایش: 00210-58868
|
چکیده
|
در دوره حمله مغولان به ایران در قرن هفتم هجری قمری/ سیزدهم میلادی و دوران پس از آن یعنی قرون هشتم و نهم/ چهاردهم و پانزدهم میلادی، مردم دچار رنج و مرارت فراوانی شده و صدمات بسیاری به آنان وارد شد. این دوره، عصر ظهور نوابغ نیز هست که برای آن دلایلی چون آزادی فکری و دینی پس از حمله مغول و سقوط خلافت عبّاسی در سال 656 هجری قمری / 1258 میلادی اقامه شده است. در دوره مذکور ما شاهد ظهور بزرگانی چون رومی، شمس تبریزی، عزیزالدّین نسفی، حافظ، سعدی، عبیدزاکانی، خواجه رشیدالدّین فضل الله، عطاملک جوینی و غیره هستیم که توانستهاند قسمتی از رنج و محنتهای مردم آن دوره و هم چنین اوضاع زمانه خویش را در آثارشان منعکس کنند.ددمنشانی چون چنگیز و هلاکو خود را فرستاده خداوند معرفی میکردند که از سوی وی برای مجازات و تنبیه و عذاب گنهکاران و گردنکشان فرستاده شدهاند و آنچه بر سر مردم میآید عذاب مقدّر الهی است و از آن گریزی نیست. این سفلگان با این ادّعا مردم را از نظر روحی، روانی و عقیدتی خلع سلاح نموده و هر گونه انگیزه مقاومت را در آنان نابود میکردند.در چنین دوره و زمانی بزرگانی چون مولوی و مرادش شمس بهپا خاستند و آگاهانه و دانسته مسئله مجازات و تنبیه و عذاب الهی و آتش و جهنم و غیره را در پیام ها و کتب پیامبران به کلّی مغفول گذارده و یکسره به برجسته کردن عشق و محبّت در کلام و پیام خداوند همّت گماردند و اصولاً رابطه بنده و خدا را عاشقانه و عاری از قهر و خشونت دانسته و پیام صلح و مهربانی سر دادند و گفتند عشق همان خداست و خدا همان عشق است و قهر و خشونت در ذات خداوند راه ندارد و بدین گونه به مقابله فکری و ایدئولوژیکی با این خونریزان سفّاک اقدام نمودند.
|
کلیدواژه
|
عشق ,رومی ,شمس ,مغولان ,ایران
|
آدرس
|
د انشگاه تهران، موسسه لغتنامه دهخد ا, ایران
|
|
|
|
|
|
|