انسان محوری از دیدگاه مولانا

واکاوی شخصیت وجودی انسان همیشه مد نظر شاعران و نویسندگان بوده و در آثار منثور ومنظوم این مرز وبوم به وفور به این مورد پرداخته شده است. انسان در قرآن از اهمیت ویژه ایی برخوردار است ودر راس آفریده های خداوند جای دارد زیرا که خلیفه خدا بر روی زمین است و همین باعث تمایز وی از دیگر موجودات شده است. انسان از دید مولوی نیز از اهمیت والایی دارد. مولوی انسان را موجودی خدایی واز جنس خدا می داند وارزش بسیار زیادی برای وی قائل است و او را از دو بعد مادی و معنوی مورد بررسی قرار می دهد وروح انسان راحقیقتی مجرد ودارای مراتب مختلف می داند و سیر تکاملی انفسی انسان را در رسیدن به خدا تنها وظیفه او در این جهان می داند و برای انجام این سیرانفسی به تفسیر راه ها وموانع آن پرداخته و با توجه به تجربه ها ی عرفا نی و درونی خود و هم چنین تاثیری که از متون دینی و اساتید خود داشته دست به شناخت انسان وتوضیح بعد مادی و ملکوتی وی پرداخته است. در این مقاله بر آنیم تا انسان را از محورهای مختلف انسانی از دید مولوی به روش توصیفی تحلیلی و با توجه به اثر گرانبهای وی مثنوی معنوی مورد بررسی قرار دهیم.