استعاره شمس و جایگاه آن در تبیین حقیقت از منظر مولوی

جلال الدین محمد بلخی، مشهور به مولوی، در آثار خود به وفور از عناصر نمادین و استعاره ای برای تبیین حقیقت مطلق استفاده نموده است. شمس برای او علاوه بر اشاره به کاربردهای فیزیکی و واقعی اش، نمادهای برجسته ای برای اشاره به واقعیت متعال و حقیقت غایی است. مولوی شمس را به معانی متفاوتی نظیر، انسان کامل، رمز حق تعالی، اسما و صفات حق، وحدت وجود، عشق،… به کار برده است. هدف غایی او بیان حقیقت مطلق در قالب تعبیر شمس است. او همچنین برای نیل به مفهوم غایی فنا، وهدف نهایی سیر وسلوک، از این اصطلاح استفاده نموده است.