تداعی آزاد معانی در داستان آغازین و فرجامین مثنوی مولوی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
بیوک زاده صبا
|
|
منبع
|
همايش بين المللي شمس و مولانا - 1399 - دوره : 6 - ششمین همایش بین المللی شمس و مولانا - کد همایش: 76726-99200
|
|
چکیده
|
مولانا جلال الدین تمام اشعار خود را به گونه‌ای جوششی آفریده؛ و در سرایش مثنوی و هم در آفرینش دیوان شمس، از ناخودآگاه خود در کنار خود آگاهش سود جسته است. بنابراین تنها چیزی که در این زمینه به یاری روان وی شتافته جرّ جرّار کلام (free association) بوده است. مثنوی دارای شیوه‌های مختلف بیانی است، و یکی از اصلی‌ترین این شیوه‌ها، تداعی معانی است. در این شیوه بسط سخن به‌گونه‌ای است که مولف با یادآوری موضوعات جدید به‌صورت سلسله‌وار به‌دنبال آن‌ها می‌رود. مولانا می‌کوشد تا بتواند موضوعات معقول و اصول عالی جهان‌بینی و انسان‌شناسی و خداشناسی و خدایابی را با مفاهیمی ملموس و محسوس برای فهم عام و خاص بیان کند.
|
|
کلیدواژه
|
مولانا ,تداعی معانی ,پادشاه و کنیزک ,دژ هوش ربا
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اردبیل, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|