جایگاه پیر و مرید از دیدگاه عین‌القضات همدانی و شمس تبریزی

پژوهشی که در پی می آید «بررسی جایگاه پیر و مراد از دیدگاه عین القضات همدانی و شمس تبریزی» نتیجه ی تحلیل دیدگاه های عین القضات و جناب شمس در مورد تاثیر پذیری انسان از سلوک عارفانه است. انسان عارف در سلوک عاشقانه ی خود با تاثیرپذیری و راهنمایی باطنی و ظاهری «پیر عشق» ، آداب مریدی را به جا می آورد تا به معرفت شهودی دست یابد و بدین گونه است که در ژرفای این معرفت شهود به مقام رضا نایل می گردد. این ارتباط عاشقانه باید به محو وجودی او در پیر و مراد ختم شود چرا که انسان به عنوان آینه ی حق هنگامی که به مقام انسان کامل و مرتبه ی ولایت می رسد جلوه گاه صفات انسانی و بلکه الهی می گردد و از منظر مشترک این دو عارف بزرگ این امر میسر نیست مگر با پیروی مریدی تابع از مرادی جامع. آنچه پس از این پژوهش حاصل شد این است که این دو عارف بزرگ در مبحث رفتاری پیر و مرید اشتراک فکری فراوان داشته اند.