ظرفیت های تصویر و رنگ در مقالات شمس تبریزی

از مسائل مهم در خوانش مقالات، تعاملی برخاسته از نگاه فکری شمس تبریزی در تکوین اثرش با مخاطب است. سخن گفتن t فن یا هنر تاثیر بر دیگران است. شمس تبریزی شناخت دقیقی از شنوندگان کلامش داشته است. با حساسیت در انتخاب کلمه و بیانی مختصر، لغاتی را کنار هم آفریده که در انتها به شکل‌گیری تصاویری ذهنی در پیش چشم مخاطب می‌رسد تا همگی به نحوی موثر بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. این تصاویر که در میانة متن شکل گرفته‌اند، مضامینی از نشانة شناختی و عناصر تصویری هستند که با مفاهیم عرفانی بیان شده‌اند. تصویر در کلام شمس تبریزی همان‌طور که جان می‌گیرد به هدف خلق یک فضای بصری در دل متن که همراه با ظرفیت‌های تصویری و رنگ است رنگ نیز می‌پذیرد. این مقاله به شیوة توصیفی (تحلیل محتوا) به بیان زیبایی‌های تصویری شکل گرفته در متن مقالات شمس تبریزی اختصاص دارد و در نهایت مشخص می‌شود که تصویر آشکار سازی منظر اتخاذ شده توسط راوی، به دست تصویر‌پرداز است. تصویر، واسطه است که به متن عینیت بخشد و نوعی گفتمان بصری از خوانش متن را برای سهل نمودن، با استفاده از ماهیت رنگ پدید می‌آورد. این عناصر در کنار متن، آن نیمة دیگر واقعیت و هاله‌هایی که در متن ناپیداست را نمایان می‌کنند.