بررسی تطبیقی ساختار پیمون در معماری تاریخی ایران و سیستم مدرن قالب تونلی

مطالعه تاریخ در هر سطحی منجر می‌شود تا انسان با یاد گرفتن از گذشته بتواند با الهام گرفتن از الگوها و ساختارهای کوه و با تحلیل این الگوها و ساختمانها و تطبیق آنها با نیازهای روز بتواند ساختارهای را ایجاد کند تا بتواند پاسخگوی نیازهای انسان مدرن باشد. این پدیده در هر سطحی و در هر زمینه‌ای قابل بررسی می‌باشد اما در زمینه معماری عموماً در بحث استفاده از تکنولوژی‌های گذشته به شکل مدرن شده و ساختارهای مورد استفاده انسان مدرن می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. در بسیاری از موارد در میابیم که تکنولوژی‌هایی که عموما در تاریخ و در باستان استفاده شدن تکنولوژی‌های خیلی ابتدایی نبودند بلکه روش‌ها و ساختارهای نسبتاً پیش رفته بودند که انسان امروز می‌تواند با یادگیری از آن به بسیاری از نیازهای خود پاسخ دهد. در این میان می‌توان به پدیده‌های مختلف اشاره کرد مانند اهرام بزرگ مصر که با گذشت چندین هزار سال از ساخت این پدیده‌ها انسان هنوز با تکنولوژی امروز می‌تواند چنین پدیده‌هایی را ایجاد کند و همواره در حال مطالعه ساختارها و تکنولوژی‌های موجود در این ساختن معماری کهن می‌باشد. این پژوهش سعی دارد با رویکردی مروری تطبیقی با بررسی یکی از مفاهیم معماری ایران باستان با نام پیمان و بررسی اثرگذاری این پدیده در معماری کهن ایران به مقایسه ساختاری و تطبیقی این پدیده با سیستمی‌مدرن با نام قالب تونلی بپردازد. انتظار نمی‌رود که این دو سیستم و ساختار در معماری شباهت‌های خیلی زیادی هم داشته باشند و بتوان آنها را یکی دانسته اما می‌توان در بطن مفاهیم این دو مفهوم دریافت که بسیاری از ساختارهای این دو پدیده با یکدیگر شبیه است با بررسی بسیاری از شواهد تاریخی و بررسی ویژگی‌های تکنولوژی این پدیده‌ها ما سعی بر آن است ه به بررسی شباهت‌های ساختاری و مفهومی‌این دو پدیده پرداخته شود.