سیری در تحولات معماری ایران در دوره پهلوی دوم با تاکید بر زمینه های تاثیر گذار سنت گرا و مدرنیته (نمونه موردی : دروازه قرآن شیراز، تئاتر شهر تهران ، سینما رادیوستی تهران)

تحولات معماری و شهرسازی در هر سرزمین بازتاب عوامل زمینه ای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی آن دوره به شمار می رود. در دوران پهلوی دوم در ایران تحولات گسترده ای در زمینه های گوناگون بوجود آمد. در این دوران جریان های سیاسی و اجتماعی مختلفی در کشور در حال شکل گیری بود. از همان ابتدا و از طراحی اولین آثار در معماری ایران دو جریان موازی با هم پدیدارگردید. جریان نوظهوری که توجه خاصی به میراث فرهنگی و سنتی بومی ایران نداشت و جریان های معماری معاصر غرب را تابعیت می نمود(با دیدگاه و تفکرمدرنیته). و جریان دیگری که تلاش داشت رابطه خود را با معماری گذشته و میراث پایدار و ارزشمند هنر ومعماری ایران زمین محفوظ نگاه دارد(با اندیشه سنت گرا). دوره ی پهلوی دوم بیش از هر دوره قبلی، همگام با استفاده از فناوریهای ساختمانی روز دنیا با تغییر در مصالح و کاربرد مصالح نوین در معماری، به سرعت متحول و به سوی مدرنیته شدن پیش رفت. این تغییرات تحت تاثیر عوامل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مختلفی انجام گرفت. معماری در این دوره، سبک های متنوعی را تجربه نمود که در یکی از این سبک ها، معماران هدف خود را بر اساس مکاتب فکری و اندیشه های معماری دوره های تاریخی ایران اعم از سنتی و بومی قرار دادند.لذا معماری مدرن ایران متاثر از دوجریان غالب موجود در آن زمان، شامل مجموعه ای از آثار معماری مدرن با هویت غربی و معماری با تعلق به سنت و هویت ایرانی بود. تاثیرات جریان مدرنیته بر معماری، یکی از انواع مهم سلسله تغییرات در فرهنگ و اجتماع بوده که ضمن تاثیر گذاری بر آنها متاثر از آنها نیز بوده است که تبعا موجب پیدایش شیوه های تکنولوژی مدار معماری در این دوره بوده است. دراین نوشتار سعی شده که با بررسی کلی دو جریان سنت گرا و مدرنیته، به تاثیر این دو جریان در پیدایش سبک های مهم دوران پهلوی دوم بصورت تحلیلی پرداخته گردد. روش تحقیق مورد استفاده در این مقاله، توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع مکتوب کتابخانه های علمی تخصصی معماری و مطالعه وبسایت های علمی پژوهشی از جمله سایت اینترنتی سیلیویکا و جهاد دانشگاهی بوده است.