الگوی طراحی مسکن پایدار با رویکرد حفظ محیط زیست

هدف این مقاله بررسی راهکارها در برنامه ریزی و طراحی مجموعه های مسکونی با رویکرد کاهش مصرف منابع انرژی و کاهش آلودگی های محیط زیست به کمک الگوی توسعۀ پایدار در مجموعه های مسکونی کلان شهرها است. روش تحقیق توصیفی – کتابخانه ای انتخاب شده است. با توجه به مواردی که در بالا عنوان شد، نتیجه می شود که برای آن که معماری بتواند در راستای اهداف توسعه پایدار جهت گیری کند و صنعت ساختمان حداقل آلودگی را برای محیط زیست در پی داشته باشد، ضروری است تا دو اصل در آن رعایت شوند. اول این که معماری، انعطاف پذیر و قابل تطبیق با شرایط محیط و نیازهای ساکنان آن باشد و بتواند توسعه های آن را بپذیرد و تمهیداتی در آن دیده شود که در هر زمان قابل به روز شدن باشد. ثانیا باید مصالح مورد استفاده در آن، بومی و قابل بازگشت به محیط باشد.