تاثیر امنیت اجتماعی در محلات بر حس تعلق به مسکن

با توجه به روند افزایش جمعیت و توسعۀ شهرنشینی و اضافه شدن به فضاهای شهری و در کنار آن کوچک شدن حریم های شخصی، به نظر می رسد احساس امنیت اجتماعی از اولویت خاصی برخوردار است تا افراد بتوانند با آرامش بیشتری درکنار هم زندگی کنند و در اثر این امنیت به حس تعلق به محیط دست یابند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر امنیت اجتماعی برحس تعلق به مسکن می باشد؛ محیط در سطوح مختلفی رفتار انسان را تحت تاثیر قرار می دهد و روانشناسی محیطی این تاثیر و رابطه را بین محیط و افراد مورد بررسی قرار می دهد. توجه به اصول روانشناسی محیطی در طراحی معماری باعث به وجود آمدن هنجار ها در محیط های اجتماعی می شود که امنیت یکی از آن ها می باشد. روانشناسی محیطی به قلمرو هایی از حریم افرد مربوط می شود که در ارتباط با محیط ، افراد جامعه و ... است و اکثر افراد جامعه به طور مستمر و در طول زندگی روزمره ی خود با آن رو به رو هستند که باعث ایجاد حس تعلق آنها به محیط می شود. مسکن از فضاهایی است که آدمی بیشترین مدت زمان زندگی خود را در آن سپری میکند و بیشترین تاثیر را بر روح و جسم وی میگذارد، از تاثیراتی که مسکن از محیط خود پذیرفته و بر ساکنانش میگذارد. روش تحقیق، تحلیلی توصیفی می باشد و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای انجام شده است. نتایج پژوهش صورت گرفته حاکی از رویکردی است که روانشناسی محیطی نسبت به محیط مسکونی دارد و نیازهای جسمانی و آرامش روحی و روانی انسان را بررسی میکند؛ که به ارتباط تنگاتنگ حس امنیت و حس تعلق می رسد، که روانشناسی محیطی خود این ادعا را ثابت میکند.