برجسته سازی نمادها، راهکاری در جهت مستحکم سازی انقلاب (نمونه پژوهی: جمهوری اسلامی ایران)

پژوهش درباره ی تاریخ و تمدن اسلامی، در قلمرو جغرافیایی تشیع در جهان اسلام تا کنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است. انقلاب اسلامی، تحولی بود که باعث تغییر در ایدئولوژی، استقلال و آزادی از طریق اقشار مختلف کشور و با رهبری از جنس مردم که با الگوپذیری از اسلام در ایران صورت پذیرفت. انقلاب اسلامی ضمن آن که ساختار یک نظام 2500 ساله را دگرگون ساخت، تغییرات ملموسی نیز در روابط بین الملل ایجاد کرد و با تحول موضوعات بین المللی، ایده‌های جدیدی را وارد عرصه ی جهانی ساخت که همین امر جهان را شگفت زده کرد و نگاه تمامی پژوهشگران عرصه-ی فرهنگ، تمدن و سیاست را با جهان تشیع معطوف ساخت. بر این بنیاد، هر کشور و نظام سیاسی از ابعاد مختلف ملت، سرزمین و حکومت تشکیل شده است که بر پایه یک علت وجودی مستحکم می شود. از این رو، نمادپردازی بر عناصر ذهنی در تداوم و استمرار اکولوژی های انسانی، شکل گیری ملت ها و تاثیر ناسونالیسم تاکید می کند. در شکل-گیری و تداوم انقلاب اسلامی ایران عناصر زیادی ازجمله زنان، ملت، مذهب شیعه، دفاع مقدس، قومیت ها دخالت داشتند. بر اساس نظریۀ نمادنگاری، اهمیت دادن به ابعاد ذکر شده باعث تداوم انقلاب می شود. نتیجه اینکه، زنان به عنوان مادران و تربیت کنندگان فرزندان سال های انقلاب و پس از آن با تربیت دینی و بازگو کردن تاریخ شفاهی ایران و انقلاب اسلامی می توانند انقلاب اسلامی را تداوم بخشند. دفاع مقدس نیز که پس از پیروزی به وقوع پیوست یکی از عوامل موثر در تداوم انقلاب است که ملت و نیروهای مسلح با اتحاد و همبستگی طی هشت سال به پیروزی رسیدند و یکی از عوامل استحکام بخش انقلاب بشمار می رود که بایستی با نمایان کردن آن، روحیه ی ایثارگری و مقاومت به انقلاب را جانی دوباره بخشید.