ارزیابی توان اکولوژیکی واکوتوریسمی منطقه حفاظت شده گاندودر شهرستان چابهار

امروزه نقش گردشگری به عنوان عامل موثر در ایجاد تحول در اقتصاد یک منطقه بر کسی پوشیده نیست از آنجا که پایه و اساس بسیاری از فعالیتهای گردشگری جذابیت های طبیعی است، اکوتوریسم در کانون توجه محققین قرار دارد که به ارتباط متقابل انسان و محیط می پردازد. اجرای پروژه های اکوتوریسمی مستلزم شناسایی دقیق قابلیت ها و تنگناهای آن مناطق می باشد. منطقه حفاظت شده گاندو در جنوب شرق ایران و در شمال سواحل دریای عمان بدلیل مناظر زیبای بدلندی در مسیر جاده ساحلی، وجود جنگل های حرا، برکه ها و تالاب های زیست تمساح پوزه کوتاه و وجود گونه های مختلف جانوری و گیاهی از مناطق زیبا و جاذب گردشگر می باشد و به یکی از کانون های مورد توجه گردشگران تبدیل شده است برنامه ریزی و تعیین ظرفیت برد به منظور کاهش صدمات زیست محیطی در مناطق حفاظت شده ضروری می باشد ظرفیت برد عموما با مفهوم حدود قابل تغییرات(lac) ادراک می شود در این مقاله از مدل اکولوژیکی توسعه تو.ریسم مخدوم و gis جهت محاسبه توان اکولوژیک منطقه استفاده شده است و سپس با بکارگیری مدل(tcc) به برآورد کمی ظرفیت های فیزیکی، واقعی و موثر منطقه پرداخته شدکه نتایج نشان می دهد وضع موجود فعالیت گردشگری در منطقه حفاظت شده بسیار پایین تر از سطح ظرفیت برد آن می باشد هرچند وضعیت کنونی به جهت ناقص بودن استانداردهای پایداری هم می تواند به ناپایداری بیشتر منجر شود و هم با برنامه ریزی و مدیریت پایدار، افزایش ظرفیت پذیرش را داشته باشد.