بررسی ویژگی های اقتصادی و اجتماعی حاشیه نشینی درشهر شاهرود

روند شهرنشینی و شهرسازی از زمان شکل گیری با فراز و نشیب های بسیار روبرو بوده است. این تغییر و تحولات از یک سو متاثر از عوامل و شرایط گوناگون زمانی و مکانی بوده و از سوی دیگر باعث ایجاد دگرگونی هایی در شکل گیری و شیوه شهرنشینی و شهرسازی شده است.یکی از مشکلات شهر و شهرنشینی در دوران معاصر توسعه فیزیکی شهر می باشد که فرآیندی و یا مداوم است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضاهای کالبدی آن در جهات عمودی و افقی از حیث کمی و کیفی افزایش می یابد. اگر این روند سریع و بی برنامه باشد به ترکیب فیزیکی مناسبی از فضای شهری نخواهد انجامید در نتیجه شهر را با مشکلاتی مواجه می کند یکی از مهمترین این مشکلات پیدایش مناطق حاشیه نشین در شهرهای بزرگ می باشد که هم اکنون در حدود یک میلیارد نفر از مردم جهان یا در واحدهای مسکونی غیراستاندارد و آلونکها زندگی می کنند یا اینکه اساساً پناهگاهی ندارند. در حدود یکصد میلیون نفر شب را در خیابان، زیر پلها و کنار قبرستانها به روز می رسانند.طبق آمار موجود در کشورهای در حال توسعه %50 جمعیت شهری آلونکها و مناطق حاشیه نشین زندگی می کنند و با توسعه شهری و افزایش جمعیت مسلط و بزرگ جهان سوم مناطق آلونک نشین و حاشیه نشین به سرعت گسترش می یابند یا جریان توسعه شهری در ایران طی 20 سال گذشته باعث گردیده که جمعیت شهرنشینی بالغ بر دو برابر و پیش بینی ها حکایت از ادامه سریع این رشد را دارند در حال حاضر سرعت توسعه شهری از ظرفیت و توانایی دولت وشهرداری ها در گسترش زیرساختا و ارائه خدمات و ایجاداشتغال پیشی گرفته است در نتیجه حاشیه نشینی به سرعت و بی قاعده گسترش یافته است. آمارها حکایت از آن دارند که بین 20 تا 30 درصد جمعیت کلان شهرها و حتی بسیاری از شهرهای متوسط در زیستگاه های نابسامان و در حاشیه شهرها اسکان گرفته اند که این مناطق جایگاه های فقیرترین گروه های جمعیت شهری و معمولاً سطح زندگی ساکنین این مناطق پایین تر از خط فقر یا حداکثر هم سطح آن است. جمعیت ساکن در این مناطق که اکثریت ایشان را مهاجران روستایی تشکیل می دهند به شدت گرفتار بیکاری اند.