بررسی تاثیر سیما و منظر شهری در رفتار های اجتماعی شهروندان(مطالعه موردی شهر شیراز)

امروزه، تاثیر سیما و منظر شهری به‌دلیل وجود کاربری‌های مختلف، از تاثیرگذارترین عناصر شهری در زندگی روزمرة شهروندان محسوب می‌شوند، اما متاسفانه بی‌توجهی به ابعاد اجتماعی در طراحی شهری، آثار نامطلوبی بر الگوهای رفتاری شهروندان در خیابان‌ها داشته است. این پژوهش با تحلیل مفهومی رابطه میان فضا و اخلاق و رفتار شهروندان، رویکرد فضامحور در مدیریت رفتارهای شهری را به بحث می‌گذارد و تاثیر معیارهای کالبدی و بصری را بر میزان اخلاق‌محوربودن خیابان‌ها با تاکید بر خیابان های شهر شیراز را بررسی می‌کند. روش تحقیق توصیفی-همبستگی به‌کاررفته در این پژوهش از نوع کاربردی است و 80 نفر با ضریب اطمینان 95 درصد به‌عنوان حجم نمونه با استفاده از مدل کوکران از میان افرادی که تجربة حضور و قدم‌زدن در خیابان های شیراز را داشته‌اند انتخاب شده‌اند. گردآوری داده‌ها (24 شاخص کالبدی-بصری) به‌صورت پیمایشی (داده‌های اولیه) و با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه صورت گرفت که به‌صورت خوشه‌ای میان دو گروه زنان و مردان به‌طور مساوی توزیع شد. برای ارزیابی و پردازش داده‌ها از شیوه‌های آماری توصیفی و استنباطی، در قالب نرم‌افزار spss استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد ﺑﺮﭘﺎﯾﻪ آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺳﯿﻤﺎی ﺷﻬﺮی ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﭼﺸﻢاﻧﺪاز و ﻣﻨﻈﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﻣﯽ آﯾﺪ، ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﮐﻪ ﺑﺎزﺗﺎﺑﻨﺪه ﺑﺎورﻫﺎ، ﻃﺮز ﻓﮑﺮ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮی و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﮔﻮﯾﺎی ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﺤﻮل ﺷﻬﺮی، ﺗﺎ ﺣﺪودی ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه راﻫﮑﺎرﻫﺎی رﺳﻤﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ نتایج این مطالعه در شاخص های عنوان شده نشان می دهد که با توجه به نتایج ازمون فریدمن، پنج شاخص با سطح معنی داری (sig:> 0.004) سطح معنی داری مطلوبی را نشان می دهند و سه شاخص با سطح معنی داری (0.005- sig: 0.004) در وضعیت متوسطی ارزیابی شده اند و پنج شاخص دیگر با سطح معنی داری بیشتر از (sig:< 0.007) نامناسب ارزیابی شده اند.