بررسی تاثیر مفهوم قلمروپایی در فضاهای اداری بر رضایتمندی کارکنان (نمونه موردی پایگاه مدیریت بحران شهر تهران)

قلمروگرایی ساز و کاری بنیادی است و در صورتی که قلمروهای عمومی در فضاهای اداری بصورت مشخص و مناسبی تفکیک نشوند، آشفتگی در محیط رخ خواهد داد. تقویت قلمرو برای کارکنان در محیط های اداری باعث ایجاد محیطی می گردد تا کاربران نسبت به آن احساس تعلق و مالکیت کرده، و نظارت ایشان بر فضاهای دیگر به افزایش امنیت و تعاملات اجتماعی و در نهایت افزایش میزان کاربری در محیط اداری که هدف مطلوب طراحی است، منتهی خواهد شد. هدف این تحقیق، بررسی روند تاثیر مقوله قلمرو در کاربری فضاها و چگونگی اعمال روشهایی در جهت افزایش حس قلمرو در محیط های کاری میباشد. روش پژوهش از نوع کیفی بوده و ازروش تحلیلی و توصیفی جهت بسط موضوع قلمرو استفاده شده ، با استفاده از طرح پرسشنامۀ آزمون شده درخصوص ادراک کارکنان از محیط به تعیین میزان رضایت مندی شان از مشخصه های محیط فیزیکی و تخمین عملکرد خودبرآورد آنان در ارتباط با این عوامل پرداخته شده است. برای طبقه بندی این موارد، بهترین روش مطالعه حضوری در محیط های اداری، مصاحبه و تهیه پرسشنامه و استخراج شاخص های مهم ایجاد حس قلمرو در آن میباشد. سوال پژوهش: تاثیر استفاده از قلمروپایی بر روانشناسی کاری و افزایش بهره وری کارکنان چیست؟ نتایج به دست آمده حاکی از این مطلب میباشد که ایجاد حس قلمرو و مالکیت و تحریک رفتار قلمروپایی در کارمندان در فضاهای اداری به صورت هدفمند، ضرورتی است که به افزایش کارایی و بهبود امنیت محیط می انجامد و برای رسیدن به این مطلوب روشها و راه حلهای گوناگونی اعمال میگردد، که عبارتند از: دقت در طراحی فضاهای کاری مشترک، نورپردازی به جا و درست و امکانات گوناگونی از جمله: فضای کاری مشخص، میز مناسب، امکانات کافی، فضاهای مشخص برای استراحت ، فضاهای مشترک برای تبادل نظر و ...